tag:blogger.com,1999:blog-27798721360751108492024-02-18T23:24:24.357-08:00Έρχου και ίδεΚυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-19424683154404717042011-07-01T04:36:00.000-07:002011-07-01T04:36:46.768-07:00Κοσμάς: "Ας συνέλθουν οι πολιτικοί κι ας δώσουν Χριστό στην Ελλάδα"<div style="text-align: justify;"><img height="200" src="http://www.romfea.gr/images/stories/photos/2011/06/aitolias_kosmas.jpg" style="float: left; margin: 10px;" width="144" />«Σε συναγερμό μετανοίας» κάλεσε τους πιστούς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, μιλώντας, κατά την θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Αγγελοκάστρου.</div><div> </div><div style="text-align: justify;">Ο Σεβασμιώτατος λαμβάνοντας αφορμή από τους αγώνες και τους κόπους των Αγίων Αποστόλων για την διάδοση τους Ευαγγελίου στον τότε κόσμο, τόνισε την ανάγκη επανευαγγελισμού της πατρίδος μας, μέσα σε μια αντιευαγγελική εποχή και κοινωνία.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Οι Απόστολοι ανέφερε χαρακτηριστικά: «Αναμόρφωσαν όλον τον τότε κόσμο. Αναμόρφωσαν μια πα4ντοδύναμη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και έδωσαν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή του ανθρώπου, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου… Δεν κηρύσσουμε Χριστό, όπως οι άγιοι Απόστολοι και χορεύει ο διάβολος, χορεύουν οι αιρετικοί, απλώνεται η πλάνη, η σαρκολατρεία και οι διαστροφές και τα παιδιά μας ζουν χωρίς φώς, γεμίζουν τα καταγώγια και σπαταλούν τη νιότη τους, την αγνότητά τους, την σφριγηλότητά τους, τον δυναμισμό και διαλύονται…</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Σήμερα οι άγιοι Απόστολοι μας καλούν να κατανοήσουμε το χρέος μας. Καλούν εμάς τους κληρικούς πρώτα να καταλάβουμε ότι είναι καιρός να πάρουμε τα όπλα τα πνευματικά και να πορευθούμε στην κοινωνία, να περισώσουμε τα παιδιά μας, τις οικογένειες, την πατρίδα μας».</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Κάνοντας δε αναφορά στην τρέχουσα κοινωνική κατάσταση ο Σεβασμιώτατος ανέφερε χαρακτηριστικά:</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">«Τείνουμε κι εμείς να φθάσουμε στην αποσύνθεση την προ Χριστού. Βλέπουμε σήμερα πόσο έχουμε αγριέψει, ζούμε όχι με ειρήνη, όχι με γαλήνη, όχι με αγάπη, όχι με αρετές, δεν έχουμε ησυχία. Ζούμε με πάθη, με αδυναμίες.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Με αποτέλεσμα να βλέπουμε που οδηγούμαστε. Ιδιαιτέρως αυτές τις ημέρες βλέπουμε πόσο έχει αναταραχθεί η πατρίδα μας. Ως Έλληνες και Χριστιανοί πονάμε. Γιατί φθάσαμε εδώ; Γιατί όλοι μας δεν θέλουμε να μιμηθούμε τους Αγίους Αποστόλους.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Θα είδατε ασφαλώς χτες, πως έγινε η Αθήνα. Πού ζούμε αλήθεια; Δεν είναι όλοι αυτοί χριστιανοί; Δεν είναι αδέρφια; Μάχη μέσα στο κέντρο των Αθηνών; Αλληλοεξόντωση; Έχουμε μέσα μας αγάπη; Θα έκαναν τέτοια πράγματα οι Απόστολοι;»</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος: «Να κηρύξουμε τον Χριστό παντού, εις πείσμα των αρνητών και των πολεμίων. Εις πείσμα εκείνων που θέλουν να υποτάξουν την Πατρίδα μας στη μασονία και στις σκοτεινές δυνάμεις. «Ουκ έστι εν ουδενί άλλω η σωτηρία».</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Να μείνουμε ορθόδοξοι χριστιανοί και Έλληνες. Ταπεινά κάνω έκκληση και παρακαλώ τους πολιτικούς μας. Πρώτα τους δικούς μας, τους αιτωλοακαρνάνες, αλλά και όλους τους πολιτικούς να καταλάβουν ότι μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει την πατρίδα.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Μόνο η Ορθόδοξος Εκκλησία μπορεί να αναγεννήσει τους Έλληνες. Ας συνέλθουν. Ας επιστρέψουν. Ας δώσουν Χριστό στην Ελλάδα. Ας βάλουν την εικόνα του Εσταυρωμένου στην Βουλή, που δεν υπάρχει, γιατί θα τους χρεώσουμε την καταστροφή της Ελλάδος … Όλοι μας πρέπει να κηρύξουμε συναγερμό μετανοίας και να ευχηθούμε οι άγιοι Απόστολοι να μιλήσουν στις καρδιές μας και να αρχίσουμε όλοι μας έναν αγώνα για να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο, να αναγεννηθεί η πατρίδα μας, μέσα στην ορθόδοξο Εκκλησία μας».</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><b>Δείτε το <a href="http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8542:-q---------q&catid=13">εδώ </a></b></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-19888560635230793542011-07-01T04:21:00.000-07:002011-07-01T04:33:06.613-07:00Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ περί προσλήψεως 250 ιεροδιδασκάλων για τις Μουφτείες και την διδασκαλία του Κορανίου!<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span lang="EN-US" style="font-family: Genesis; font-size: 8pt;">ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ</span><span style="font-family: Genesis; font-size: 8pt;"></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: Genesis;">ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ</span><span lang="EN-US" style="font-family: Genesis; font-size: 5pt;"></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: Genesis; font-size: 11pt;">ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ</span></div><div align="center" class="MsoHeader" style="text-align: center;"><span style="font-family: Genesis-Bold; font-size: 8pt;">Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185</span><span style="font-family: Genesis; font-size: 8pt;"> 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. </span><span lang="EN-GB" style="font-family: Genesis; font-size: 8pt;">+30 210 4514833 (19), </span><span lang="EN-GB" style="font-family: "SKGrecianOldStylePolUni_W","serif"; font-size: 8pt;">Fax</span><span lang="EN-GB" style="font-family: Genesis; font-size: 8pt;"> +30 210 4528332 </span><span lang="EN-US" style="font-size: 8pt;">e-</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "SKGrecianOldStylePolUni_W","serif"; font-size: 8pt;">mail: impireos@hotmail.com</span></div><br />
<br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: right;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="line-height: 150%;">Ἐν</span><span style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">Πειραιεῖ</span><span style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">τῇ</span><span style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">30<sup>ῃ</sup></span><span style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">Ἰουνίου</span><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"> 2011</span></span></div><br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ezYh5qlTjXcbLgdHCPZs1yR0N4h_QGPwYWUHvjoaj0u9ewimKcXLXA4e2e_xLwu-9n5n4-FUX7o63akf9crJo0fDVLWjpMHfpuZ0zkM6E6hq0jMupMq04WikkGWhC6_B2hlM05iRK5xW/s1600/%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BC+%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2589%25CF%25823__crop.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ezYh5qlTjXcbLgdHCPZs1yR0N4h_QGPwYWUHvjoaj0u9ewimKcXLXA4e2e_xLwu-9n5n4-FUX7o63akf9crJo0fDVLWjpMHfpuZ0zkM6E6hq0jMupMq04WikkGWhC6_B2hlM05iRK5xW/s200/%25CF%2583%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BC+%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2589%25CF%25823__crop.jpg" width="181" /></a></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Τό ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 2/8243/0020/1.3.2011 (σχετ. 2/10033/31.1.2011, 2/8955/25.1.2011) ἔγγραφο τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν καί τῆς Γεν. Γραμματείας Δημοσιονομικῆς Πολιτικῆς, πού ὑπογράφεται ἀπό τόν Ὑφυπουργό κ. Φίλιππο Σαχινίδη μέ θέμα: «Ἔγκριση πρόσληψης προσωπικοῦ» φέρει στό φῶς τά ὑπ’ ἀριθμ. Φ. 908 / 3936 / Η & Φ. 908 / 3836<sup>ο </sup>/ Η ἔγγραφα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, διά βίου μαθήσεως καί Θρησκευμάτων μέ τά ὁποῖα ὑπεβλήθη ὁ προγραμματισμός τῶν προσλήψεων προσωπικοῦ τοῦ Ὑπουργείου, γιά τό οἰκονομικό ἔτος 2011. <a name='more'></a></span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;"> Στόν προγραμματισμό αὐτόν προβλέπεται ἡ πρόσληψις 44.045 νέων ὑπαλλήλων ἁρμοδιότητος τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ πρόσληψις 250 ἱεροδιδασκάλων στίς Μουφτεῖες τῆς Θράκης γιά τήν διδασκαλία τοῦ Κορανίου.</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Σέ αὐτόν τόν προγραμματισμό πού περιβάλλει μέ τόση «ἁβρότητα» τίς Μουφτεῖες τῆς Θράκης </span><b style="color: orange;"><span style="line-height: 150%;">δέν εὑρέθη οὔτε μία θέσις γιά τήν τροφό καί κιβωτό τοῦ Γένους Ὀρθόδοξο Καθολική Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος παρά τίς κίβδηλες καί ψευδεῖς δεσμεύσεις καί ὑποσχέσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ μέχρι πρό τινος ἁρμοδίου ἐπί τῶν Ἐσωτερικῶν Ὑπουργοῦ σέ ἀντιπροσωπεία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=2779872136075110849&postID=1988856063523079354&from=pencil" name="more"></a></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;"><b>Τίθεται λοιπόν τό ἐρώτημα οἱ Μουφτεῖς τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν μας τῆς Θράκης εἶναι στήν κρίση καί τήν ἀντίληψη τῶν κυβερνώντων μείζονος σημασίας θεσμοί ἀπό τήν διασώσασα τήν ἐθνική μας ἰδιοπροσωπεία καί μέ ποταμούς αἵματος ποτίσασα τό δένδρο τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας Ἁγιωτάτη μας Ἐκκλησία</b>;</span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: orange; font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="line-height: 150%;">Οἱ Μουφτεῖες τῆς Θράκης, καί οἱ «ἱεροδιδάσκαλοι» τοῦ Κορανίου μᾶς χάρισαν τήν ἐθνική μας ἐλευθερία, ὥστε νά μήν ἀποτελοῦμε σήμερα τό ὑπόλοιπον τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας;</span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Τόσον πολύ ἀμβλύθηκε ἡ ἐθνική μας μνήμη καί σέ τέτοιο βαθμό ἐθνικῆς ὑποθερμίας ἔχουμε φτάσει, ὥστε νά λησμονοῦμε ὅτι ὅποιος στά τέσσερα μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς σκλαβιᾶς ἐξισλαμίζετο ταυτόχρονα καί ἐκτουρκίζετο;</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Ἤ μήπως τό χάπι τῆς δῆθεν πολυπολιτισμικότητας πού «πλασάρουν» οἱ διεθνεῖς ἔμποροι τῆς ἀλλοτρίωσης στό club τῶν ὁποίων τακτική θαμών εἶναι ἡ κ. Ὑπουργός ἐπί τῆς Παιδείας, πού μέ τήν ἀπάλειψη τοῦ προσδιορισμοῦ «ἐθνική» σηματοδότησε καί τήν νέα τάξη πραγμάτων, ἔχει καί ἰδιότητες «νηδύμου ὕπνου» πέραν τῶν ἄλλων δολίων ἐπιπλοκῶν;</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;"><b>Τά δημοκρατικά ἀνακλαστικά τῆς κ. Ὑπουργοῦ Παιδείας καί τῆς Κυβερνήσεως ἐξαντλοῦνται μόνο στήν ἐνίσχυση τῆς διδασκαλίας τοῦ Κορανίου καί ἐπιχειροῦν νά θέσουν στό περιθώριο τῆς ἱστορίας καί τῆς ζωῆς τήν Ἐκκλησία τοῦ Γένους καί τίς οὐσιώδεις ποιμαντικές ἀνάγκες τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ</b> πού ὅσο καί ἄν «ἀλυχτοῦν» οἱ γλοιώδεις ἰνστρούκτορες τοῦ δαιμονικοῦ περιπαίγματος καί οἱ διατάκτες τους στά Μ.Μ.Ε. ὁ ὀντολογικός καί ἰδεολογικός χωρισμός Ἐκκλησίας καί Ἔθνους δέν θά ἐπισυμβεῖ ποτέ διότι στόν πνευματικό γενετικό κώδικα τῶν Ἑλλήνων ἐνυπάρχει διϊστορικά ἡ ἀκατάλυτη κοινωνία Ῥωμηοσύνης καί Εὐαγγελίου. </span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Εἶναι βέβαια γιά τούς σχεδιασμούς τῆς νέας ἐποχῆς πού <b>ἀγωνίζεται νά σαπροποιήσει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί νά χωματοποιήσει τήν ψυχή του καί νά τό μεταβάλλει σέ ἄθυρμα τῶν σχεδιασμῶν της</b> μέ τόν ἀτομοκεντρισμό καί τήν καταναλωτική μανία, δύσχρηστος ὁ ἀληθής χριστιανός διότι εἶναι ἀδύνατος ἡ καταδολίευσις τῆς ἐλευθερίας του κατά τόν μεγαλειώδη λόγο τοῦ Εὐαγγελίου: «Μή φοβεῖσθε ἀπό τῶν ἀποκτεινόντων τό σῶμα τήν δέ ψυχήν ὑμῶν μή δυναμένων ἀποκτενεῖν» (Ματθ. 10:28).</span></span></div><div class="MsoNormal" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Καταλείοντες μέ ὀδύνη, ὑπενθυμίζομε ὅτι</span></span><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;"><b style="color: orange;"><span style="color: black;"> </span><span style="color: orange;">σήμερα τιμᾶται ἡ μνήμη ἑνός ἀπό τίς χιλιάδες τῶν παλικαριῶν καί κοριτσιῶν τοῦ Γένους καί τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τοῦ 18χρονου</span><span style="color: orange;"> </span><span style="color: orange;">ἁγίου</span><span style="color: orange;"> </span><span style="color: orange;">Νεομάρτυρος Μιχαήλ Πακνανᾶ τοῦ Κηπουροῦ, πού στίς 30 Ἰουνίου τοῦ 1770, στήν Ἀθήνα, δυό βήματα ἀπό τήν πλατεῖα Συντάγματος (παρά τίς στῆλες τοῦ Ὁλυμπίου Διός), ὑπερασπίζοντας τήν ἀδούλωτη ψυχή του καί τήν ἀδιαπραγμάτευτη κοινωνία του μέ τό Χριστό μέ μόνο ὅπλο του τήν ἀκατάλυτη πίστη του στόν Ἀναστάντα Κύριο τῆς ζωῆς, ἀπεκεφαλίσθη ἀπό τούς ὁμοπίστους τῶν νεοδιορισθησομένων «ἱεροδιδασκάλων» τοῦ Κορανίου</span><span style="color: black;"> </span></b></span></span><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;"><b>τῶν ὁποίων τήν δαιμονική θρησκεῖα, πού ἀναγνωρίζει μέν τήν ὑπερφυσική εἴσοδο στήν ἀνθρώπινη ἱστορία τοῦ ἐνσαρκωθέντος ἀληθοῦς Μεσσίου καί αἰωνίου Λόγου-Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀλλά ἀπομειώνει τό θεανδρικό Του πρόσωπο καί τό ἄφθιτο εὐαγγελικό Του μήνυμα κηρύττουσα μεταφυσικές «γενετησίους ἱκανοποιήσεις» μεσούσης τῆς διασαλπιζομένης οἰκονομικῆς κρίσεως «ἀβαντάρει» ἡ κ. Διαμαντοπούλου. </b></span></span></div><div class="MsoNormal" style="color: orange; font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; line-height: 150%; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><b><span style="line-height: 150%;">Καί τό κρίσιμο ἐρώτημα πού τελικά τίθεται εἶναι: Ἡ κ. Διαμαντοπούλου εὐθύνεται γι’ αὐτό ἤ ἐκεῖνοι πού μέ τήν ψῆφο τους τῆς ἔδωσαν αὐτή τήν δυνατότητα;</span></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="line-height: 150%;">+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ</span></span><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 150%;"> </span></span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: x-small;"><span style="line-height: 150%;"><b>Θα το δείτε <a href="http://anavaseis.blogspot.com/2011/07/250.html">εδώ </a></b></span></span></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-78487545438792180032011-03-16T06:51:00.000-07:002011-03-16T06:51:25.708-07:00Ημερίδα: Ηλεκτρονικη διακυβέρνηση και ανθρώπινα δικαιώματα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs1c4ZTT1Y8bhq4TgiGZQH8fAWY2R3D7tQ5AsnoeBEktZmfJGy64jidA0FzWrp40Z5vim9SnpUkpsyf27cyaX_XjetQGKDsxd4QZFYPVIoSwr-B4DVmhvWBVI_RpS2ktVWo6U38zSq2Ong/s1600/04_Afisa_Estia_Hlek_Diak_Anthr_Dik.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs1c4ZTT1Y8bhq4TgiGZQH8fAWY2R3D7tQ5AsnoeBEktZmfJGy64jidA0FzWrp40Z5vim9SnpUkpsyf27cyaX_XjetQGKDsxd4QZFYPVIoSwr-B4DVmhvWBVI_RpS2ktVWo6U38zSq2Ong/s640/04_Afisa_Estia_Hlek_Diak_Anthr_Dik.jpg" width="452" /></a></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-63540021120554527642010-12-24T00:16:00.000-08:002010-12-24T00:16:10.368-08:00ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ<div style="color: white; text-align: justify;">Ενα εμπεριστατωμένο κείμενο για τον Νεοβαρλααμισμό που παραθέτει - συν τοις άλλοις - τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις του Κωστή Παλαμά και του Αθανάσιου Κανελλόπουλου, για τον μυσταγωγικό - και όχι νοησιαρχικό - χαρακτήρα της ορθόδοξης λατρείας. <br />
<br />
Δυστυχώς! <br />
<br />
Αυτό που αντιλαμβάνονται ακόμη και κοσμικοί άνθρωποι οι Νεοβαρλααμίτες αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν και συνεχίζουν την αντορθόδοξη πορεία τους παρόλον ότι καταδικάστηκαν επίσημα από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.<a name='more'></a><br />
<br />
Το κείμενο καταγράφει επίσης ορισμένες εύστοχες παρατηρήσεις αναφορικά με την ψαλμωδία και τη σεμνότητα που πρέπει να χαρακτηρίζουν την ορθόδοξη λατρεία η οποία πρέπει να αποφεύγει την επίδειξη και τους θεατρινισμούς. <br />
<b><br />
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ </b><br />
<br />
<i>Του Γεώργιου Σωτηρίου </i><br />
...Σχετικό με την συνειδητή συμμετοχή μας στη Θεία Λατρεία είναι το ζήτημα της γλώσσας. Της κατανοήσεως των ιερών κειμένων και ύμνων. Τα Ευαγγέλια εγράφησαν περίπου πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Οι ύμνοι πού ψάλλονται στην Εκκλησία εγράφησαν σε διάφορες άλλες εποχές. Από τότε ως τώρα η γλώσσα άλλαξε. Πολλοί έχουν την γνώμη ότι όλα πρέπει να τα μεταφράσουμε στη σημερινή μας γλώσσα. Είναι αυτό δυνατόν; Είναι σωστό; Λύεται το πρόβλημα; Της Καινής Διαθήκης η γλώσσα δεν είναι δύσκολη. Σε κάθε 500 λέξεις μία είναι άγνωστη πού θέλει ερμηνεία, για παράδειγμα στην παραβολή του Ασώτου, «άνθρωπος τις είχε δύο υιούς, και είπεν ο νεώτερος αυτών τω πατρί, πάτερ, δός μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας. Και διείλεν αυτοίς τον βίον. Και μετ' ου πολλάς ημέρας λαβών άπαντα ο νεώτερος υιός απεδήμησεν εις χωράν μακράν, και εκεί διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζών ασώτως». Νομίζω ότι μόνον η λέξις «διείλεν» έχει ανάγκη ερμηνείας. Το νόημα το βγάζει ο αναγνώστης από την όλη συνέχεια, «εκ των συμφραζομένων» όπως λέμε. Παρά ταύτα, η Καινή Διαθήκη εκδίδεται δεκαετίες τώρα σε διάφορες εκδόσεις με το κείμενο και τη μετάφραση στη σημερινή γλώσσα και έχει την δυνατότητα να την μελετά ο χριστιανός στο σπίτι του. <br />
<br />
Το να διαβάζεται όμως στην Εκκλησία, να ακούμε τα λόγια του Χριστού και των Αποστόλων στη σημερινή μας γλώσσα δεν είναι κάτι πού θα το θέλαμε. Δεν έχει το κύρος, την ιερότητα, το μεγαλείο πού έχει ο λόγος του Θεού, όπως συνηθίσαμε να τον ακούμε. Χάνουμε έτσι το γνήσιο και παίρνουμε το κίβδηλο. Κάνουμε αγώνα να κρατήσουμε τα παραδοσιακά έπιπλα και ερείπια και αντικείμενα και κεντήματα και πάμε να καταστρέψουμε τους πνευματικούς μας θησαυρούς, πού οι ξένοι θεωρούν τιμή τους να πούνε, έστω δυο τρεις λέξεις με την γλώσσα του Ευαγγελίου, σε διεθνή συνέδρια. Έπειτα υπάρχει και ο κίνδυνος, χρησιμοποιώντας μεταφράσεις να διαστρεβλώσουμε το νόημα και να καταντήσουμε αιρετικοί, όπως οι χιλιαστές, οι όποιοι, όπου υπάρχει στα Ευαγγέλια η λέξη «Σταυρός», γράφουν πάσαλος βασάνου, επειδή φοβούνται τον Σταυρό, όπως τον φοβάται και ο διάβολος. <br />
<br />
Πολύ δυσκολότερη και κυριολεκτικά αδύνατη είναι η μετάφραση των ύμνων της Εκκλησίας. Υπάρχουν δυσκολίες ανυπέρβλητες. Να φαντασθούμε τί θα γίνη, αν θελήσουμε να μεταφράσουμε τον Εθνικό μας ύμνο: «Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή, σε γνωρίζω από την όψη πού με βιά μετρά τη γη». Και αν τον μεταφράσουμε, δεν θα μπορέσουμε να τον ψάλουμε. Έκτος τούτου, στους εκκλησιαστικούς ύμνους δεν είναι μόνο οι αρχαίες λέξεις πού μας εμποδίζουν να τους εννοήσουμε, αλλά οι έννοιες πού κρύβουν, π.χ. ψάλλουμε στους χαιρετισμούς, «ως χώρα ανήρωτος σαφώς», «έμψυχε τράπεζα άρτον ζωής χωρήσασα». «Χώρα ανήρωτος» μεταφράζεται χωράφι αναροτρίωτο, αζευγάριστο. Και «έμψυχε τράπεζα» μεταφράζεται ζωντανό τραπέζι. Σημασία όμως έχει το γιατί λέμε την Παναγία «χώρα ανήρωτον» και «έμψυχον τράπεζαν». Κατά παρόμοιο τρόπο πρέπει να ερμηνεύσουμε πλήθος, χιλιάδες, μυριάδες άλλων λέξεων και εννοιών όπως π.χ. «ο πόκος ο ένδροσος» πού σημαίνει μαλλί προβάτων ακατέργαστο, αλανάριστο βρεγμένο ή «πίον όρος» πού σημαίνει εύφορο βουνό, πού για να αποδώσουμε την σημασία τους πρέπει να πούμε μια ολόκληρη ιστορία. <br />
<br />
Όμως για τους χριστιανούς πού εκκλησιάζονται τακτικά και διαβάζουν τα σχετικά βιβλία οι δυσκολίες ολιγόστεύουν. Ακούγοντας τα πολλές φορές μπαίνουν στο νόημα. Ακούουν σχετικά κηρύγματα. Θα ρωτήσουν τον εφημέριο ή ένα διδάσκαλο να τους λύση μια απορία. Και, αν δεν τα κατανοήσουν όλα, πού είναι δύσκολο και για Θεολόγους, θα ξέρουν πάρα πολλά και ικανοποιούνται. <br />
<br />
Γράφει σχετικά ο Αθανάσιος Π. Κανελλόπουλος, τότε υπουργός των Οικονομικών, στο βιβλίο του «Διαλογισμοί για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία»: <br />
<br />
«Η παρακολούθηση της Λειτουργίας δεν αποβλέπει τόσο στο να καταλάβεις (αυτό στο προσφέρει ή κατήχηση), όσο στο να ανυψωθείς με το συναίσθημα και την ενοραματική διαισθητική ως το Θεό. Η μετάφραση του λατρευτικού θα αποστερούσε τη μυσταγωγία από την εξαγνιστική επίδραση της και θα την μετέτρεπε σε απλό θέατρο, όπου οι θεατές μετά την πρώτη παράσταση θα θεωρούσαν περιττή την εκ νέου παρακολούθηση του θεάματος. Με τη βοήθεια της πίστεως, της ατμόσφαιρας, της παράδοσης, της ιεροτελεστίας, το αίσθημα γίνεται διανοητικότερο και η προσέγγιση προς το Θείο συναισθηματική και λογική ταυτόχρονα». <br />
<br />
Γράφει γι' αυτό το θέμα και ο Κωστής Παλαμάς: «Η συγκίνησις του θεοσεβούς, καθ' ην ώραν ακροάται του ιερού Ευαγγελίου, δεν σχετίζεται και πολύ προς την διανοητικήν αντίληψην των ρημάτων Εκείνου. Παιδικότης τις κατέρχεται την ώραν εκείνην επί του ευπαιδεύτου και του σοφού, διατελεί ούτος υπό την γοητείαν της ιεράς παραδόσεως, υφίσταται παθητικώς την επήρειαν του τόπου, αισθάνεται και προσεύχεται ούδ' αυτός ζητεί να σχολιάση, να εξήγηση και σαφώς να αντιληφθή». <br />
<br />
Το κακό είναι ότι πολλές φορές και τα κατανοητά οι ψάλτες μας τα κάνουν ακατανόητα. Τροπάρια γνωστά, γνωστότατα «στήνουμε το αυτί μας», κατά το δη λεγόμενον, για να ξεχωρίσουμε μια λέξη. Για τούτο βασική λεπτομέρεια στη Θεία Λατρεία αποτελεί και ο τρόπος της ψαλμωδίας. Τα πολύ αργά μέλη κουράζουν, εκνευρίζουν και διώχνουν τον λαό από την Λατρεία. Ο χριστιανός ξέρει ότι ο Θεός, και αν πούμε κάτι πιο σύντομο, θα το ακούση. Και δεν δικαιολογεί τις εκκωφαντικές κραυγές και τις άκαιρες επιδείξεις τέχνης και φωνής πού μερικοί ιεροψάλτες νομίζουν ότι έχουν και ότι ευχαριστούνται οι χριστιανοί μ' αυτές. Με τις κραυγές και με την υπερένταση του μεγαφώνου μπορούν να κινούνται τα κεραμίδια των ναών, αλλά όχι και να συγκινούνται οι ψυχές. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για τις μακρόσυρτες ή εις ύψος αιρόμενες δήθεν καλλιτεχνικές εκφωνήσεις μερικών ιερέων, οι όποιοι, απορώ, πώς δεν παραδειγματίζονται από την σεμνότητα του ύφους πολλών Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών με το υποδειγματικό Πατριαρχικό ύφος εκφωνήσεων. <br />
<br />
<div style="text-align: right;"><i>Από το βιβλίο του «Πνευματικά κεντήματα», Έκδοση Ορθοδόξου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος της Ιεράς Μητροπόλεως Κασσανδρείας «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος», <br />
<br />
Θέρμη Θεσσαλονίκης 2010</i></div><div style="text-align: right;"><i> </i></div><div style="text-align: left;">Το διάβασα <a href="http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/12/blog-post_23.html">εδώ</a></div><div style="text-align: left;">Άνευ σχολιασμού του κ. Τελεβάντου θα το βρείτε επίσης <a href="http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5003&Itemid=1">εδώ</a> <i>(πρωτογενής πηγή)</i> και <a href="http://aktines.blogspot.com/2010/12/blog-post_2096.html">εδώ</a><i><br />
</i></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-55086260063950504732010-12-22T05:57:00.000-08:002010-12-22T05:57:27.471-08:00Ο Χριστός είναι Θεός και άνθρωπος<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><a href="http://www.impantokratoros.gr/dat/C8FF4F52/%5Bel%5Dimage1.png?634286301162709678" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.impantokratoros.gr/dat/C8FF4F52/%5Bel%5Dimage1.png?634286301162709678" width="209" /></a>Όταν ο Ιωσήφ είδε το παιδί που γεννήθηκε (τον Χριστό), ένοιωσε μεγάλη χαρά μέσα του. Ταράχτηκε όμως σαν έμαθε πως ο βασιλιάς Ηρώδης ζητούσε πληροφορίες για το παιδί. Την ταραχή του αυτή διαλύει άλλη χαρά, το λαμπρό αστέρι και η προσκύνηση των μάγων. Πάλι όμως μετά τη χαρά ξανάρχεται ο φόβος και ο κίνδυνος. Ζητάει ο Ηρώδης να σκοτώση το βρέφος. Πρέπει ανθρώπινα να αλλάξη σπίτι, να φύγη μακριά. Δεν έπρεπε ο Χριστός να θαυματουργήση τότε και να σωθή εκεί; Όχι. Αν έκανε θαύματα από νήπιο, δεν θα τον θεωρούσαν και άνθρωπο, παρά μόνο Θεό. Προηγήθηκαν η κυοφορία, γέννα, θηλασμός, πολύχρονη ησυχία και αφάνεια, περιμένοντας την ώριμη αντρική ηλικία. Και όλα αυτά για να γίνη παραδε¬χτό το μεγάλο Μυστήριο, η ένωση του τέλειου Θεού και του τέλειου ανθρώπου στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού, το μεγάλο Μυστήριο τη θείας Οικονομίας.<br />
<br />
(Ιερός Χρυσόστομος)</div><div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"> Το εντόπισα <a href="http://www.impantokratoros.gr/xristos_theos_anthropos.el.aspx">εδώ </a></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-50898474882870055662010-12-22T02:10:00.001-08:002010-12-22T02:10:49.550-08:00Η νίκη του Ιησού<div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeKjLg68Ct2zlJyOLwN6R9KcJrdj4KRKuFYhr10g7uCh9WowqFbXjhpN-vwC-hB__QZqYq8Wnr4N_n9lUdpqaWRzpOEXMo65ZKVwafHEMj3NeGIh6ZVKTC1Nu4_fbLv_tlOG3-tJETvW3/s1600/metamorfosi-5.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeKjLg68Ct2zlJyOLwN6R9KcJrdj4KRKuFYhr10g7uCh9WowqFbXjhpN-vwC-hB__QZqYq8Wnr4N_n9lUdpqaWRzpOEXMo65ZKVwafHEMj3NeGIh6ZVKTC1Nu4_fbLv_tlOG3-tJETvW3/s200/metamorfosi-5.jpg" width="148" /></a><i>Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου</i><br />
<br />
"Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον"<br />
<br />
Τα λόγια του Ιησού ότι νίκησε τον κόσμο φαίνονται ακατανόητα. Πώς νίκησε ο Ιησούς τον κόσμο του κακού,ενώ το κακό επικρατεί παντού;Προχθές κοίταζα την αψίδα θριάμβου του Γαλερίου στη Θεσσαλονίκη. Τί έμεινε από τον Γαλέριο, από την ημέρα του θριάμβου του, από το πλήθος που τον επευφημούσε, από τις λαμπερές ενδυμασίες, τους στολισμούς, τα τραπέζια, τους λόγους, τις πρωτοκαθεδρίες, από όλη την παράσταση χάριν της πρόσκαιρης δόξας, που δεν διαφέρει από μια παράσταση στο τσίρκο.Την ίδια εκείνη μέρα που ο Γαλέριος χαιρόταν τον θρίαμβό του οι ηττημένοι θρηνούσαν τα θύματά τους.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Η νίκη του Ιησού δεν έχει καμία σχέση με τη νίκη και το θρίαμβο του Γαλερίου. Το είδος αυτό της νίκης δεν το ήθελε ο Ιησούς. Είπε κάποτε, μήπως δεν θα μπορούσα να εξαφανίσω το κακό καλώντας λεγεώνες αγγέλων, για να το απαλείψουν από τον κόσμο; Αλλά δεν ήθελε τη νίκη που δημιουργεί θύματα.<br />
<br />
Είναι ανάγκη στη θέση του αδυνάτου που βρισκόμαστε σήμερα, που η εξουσία ασκεί απροκάλυπτα τη βία της εναντίον του λαού, να κατανοήσουμε το νόημα της νίκης του Ιησού, για να μην μας κυριεύσει η μαύρη απελπισία.<br />
<br />
Αν δεν εμβαθύνουμε στη νίκη του Ιησού ,δεν θα κατανοήσουμε το νόημά της . Πώς νίκησε αφού Τον σταύρωσαν; Και φυσικά ο καθένας απεύχεται μια τέτοια νίκη για τον εαυτό του. Και δεν θα καταλάβουμε το νόημα της νίκης του Ιησού, αν δεν Τον ακολουθούμε. Αν δεν είναι για μας η μοναδική οδός και η αλήθεια και η ζωή, όπως είπε. <br />
<br />
Αν έχουμε τον Ιησού πρότυπό μας δεν θα προσκρούσουμε σε κανένα εμπόδιο. Στα πρότυπα του κόσμου τα οποία ακολουθούμε διαπιστώνουμε ότι πίσω από κάθε "ναι" υπάρχει ένα "όχι" και μετά από κάθε εμπόδιο που γκρεμίζουμε υπάρχει ένα άλλο. Είναι η ίδια η επιθυμία μας που δημιουργεί τα εμπόδια. Επειδή αυτό που επιθυμούμε προκαλεί την εξέγερση των άλλων που επίσης το επιθυμούν. <br />
<br />
Στο δρόμο του Ιησού δεν θα συναντήσουμε κανένα εμπόδιο. Οι επιθυμίες μας δεν δημιουργούν εμπόδια. Ο μοναχός πρέπει να έχει το ράσο του τόσο παλιό και τριμμένο, ώστε αν το αφήσει στο φράχτη να μην θελήσει κανείς να το πάρει. Ή όταν διαλέγεις την τελευταία θέση, ποιος θα ρθει να την διεκδικήσει από σένα. Ή όταν κάθεσαι χαμηλά, από που κινδυνεύεις να πέσεις; Όταν είσαι θεληματικά φτωχός ποιος θα σε ανταγωνιστεί στη φτώχεια σου; Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ιησού, ότι ο ζυγός Του είναι γλυκός και το φορτίον του ελαφρύ σ΄ αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν το δρόμο Του. <br />
<br />
Ως προς τους άλλους που ακολουθούν τις μιμητικές τους επιθυμίες, (λέγονται μιμητικές, γιατί επιθυμούν εκείνα που επιθυμούν και οι άλλοι) γι΄ αυτούς ο δρόμος, αν και φαίνεται ανοιχτός και ευρύχωρος είναι γεμάτος εμπόδια."Τα θύματα της μιμητικής επιθυμίας κτυπούν όλες τις πόρτες που είναι ερμητικά κλειστές, ψάχνουν μονάχα εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτε να βρουν. <br />
<br />
Το να ακολουθεί κανείς το Χριστό σημαίνει ότι εγκαταλείπει την μιμητική επιθυμία. Η οδός της βασιλείας του Θεού φαινομενικώς άγονη, στην πραγματικότητα είναι η μόνη γόνιμη και η μόνη όντως εύκολη, γιατί οι φραγμοί που μας αναμένουν δεν είναι τίποτε συγκρινόμενοι με τα εμπόδια που ορθώνει η μιμητική επιθυμία.<br />
"Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται."<br />
(Ζητάτε και θα σας δοθή, ερευνάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθή η πόρτα. Διότι καθένας που ζητά, λαμβάνει και καθένας που ερευνά βρίσκει, και εις εκείνον που κτυπά, θα του ανοιχθή η πόρτα." (Ματθ.ζ΄ , 7-8).<br />
<br />
Η γέννηση του Ιησού αυτή η ίδια είναι νίκη σε έναν από την αρχή εχθρικά διακείμενο κόσμο. Είναι διπλή νίκη γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος και γιατί έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ενωθεί μαζί Του και να γίνει Θεός.<br />
<br />
Εμείς τί να κάνουμε τώρα; Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να Τον ακολουθήσουμε. </div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;">Το διάβασα <a href="http://moschoblog.blogspot.com/">εδώ</a> ...και το ξαναδιάβασα... και θα το ξαναδιαβάσω...</div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-33160798575349726662010-12-21T06:57:00.000-08:002010-12-21T06:57:43.428-08:00Παναγιώτης Ασημακόπουλος - Από την απάτη των Christmas στη γιορτή των Χριστουγέννων<div style="color: white; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjqo1faHu83dtD9wehVbcAwRLJuaPr49iUCplfxLhkLi_LLx23RovJom_bY-NEUV2_OC9KkuKucPHQZzD8UPlbAARgZVwsDFZfjlZOaDPR_g3sJAnAxbJ-Ld21T-9h3b61SEpFnibS_cQ/s1600/%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjqo1faHu83dtD9wehVbcAwRLJuaPr49iUCplfxLhkLi_LLx23RovJom_bY-NEUV2_OC9KkuKucPHQZzD8UPlbAARgZVwsDFZfjlZOaDPR_g3sJAnAxbJ-Ld21T-9h3b61SEpFnibS_cQ/s200/%25CE%25A7%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%258D%25CE%25B3%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" /></a>Από την απάτη των Christmas στη γιορτή των Χριστουγέννων </div><div style="color: white; text-align: justify;"><br />
<i>Γράφει ο κ. Παναγιώτης Ασημακόπουλος <br />
Θεολόγος καθηγητής </i><br />
</div><div style="color: white; text-align: justify;">Το τοπίο θυμίζει έντονα αυτό της Αμερικής μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929. Η μουδιασμένη τότε και απελπισμένη κοινωνία δεχόταν ασμένως την προ τριών ετών (1926) ανακάλυψη της Coca Cola ως παυσίπονο στα δεινά της. Αναφέρομαι στον Santa Claus (τον ψευδεπίγραφο Άη Βασίλη), ο οποίος προβλήθηκε – κυρίως στα παιδιά, το καλύτερο αγοραστικό κοινό – ως η ελπίδα μέσα στις δυσκολίες, ως το αμυδρό φως μέσα στο σκοτάδι της οικονομικής κατάρρευσης με τα υλικά δωράκια που έφερνε μέσα από τις καμινάδες. Εμπόριο με ισχυρές δόσεις καπήλευσης της θρησκείας: το καλύτερο όπιο για το λαό. Πόσο δίκιο είχες, Κάρολε!! <br />
<a name='more'></a><br />
Περνώντας τα χρόνια, η χαζοχαρούμενη φυσιογνωμία του Santa επιβλήθηκε ως σήμα κατατεθέν της εορταστικής περιόδου ακόμη και σε αυτούς που είναι αντίθετοι με τον καπιταλισμό, ακόμη και σε αυτούς που αντιτίθενται στον οδοστρωτήρα των πολυεθνικών.... Βάλαμε κι άλλα εμπορικά και διανοητικά κατασκευάσματα για να «εμπλουτίσουμε» τις άγιες ημέρες. Έτσι φτάσαμε σήμερα σε μια γλυκανάλατη γιορτή, με κούφιες και μηχανικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και υγεία. Φτάσαμε στον ωραίο μύθο περί Χριστού και στη μαγική νύχτα των Χριστουγέννων. Έτσι, η θρησκεία που φοράει «τα γιορτινά της» είναι μόνο μια ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι, ο Χριστούλης είναι απλά ένα ροδοκόκκινο πλαστικό μωράκι, η καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιά και απλόχερη (προς φίλους και συγγενείς βέβαια…). Ως συνέπεια, το συμπέρασμα ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά με τη βασική έννοια ότι σε αυτά αρέσουν τα παραμυθάκια, είναι αναπόφευκτο.<br />
Ο οίκτος μας για τα παιδάκια που πεινάνε, εύκολα παραμερίζεται μετά από δυό μπουκιές ροδοψημένη γαλοπούλα. Μπορεί να αγοράσαμε και ευχετήριες κάρτες από φιλανθρωπικούς συλλόγους ή να δώσαμε κατιτίς στον ταλαίπωρο που μας καθάρισε το τζάμι του αυτοκινήτου στο φανάρι, χωρίς βέβαια να καταφέρουμε να απωθήσουμε αρκετά βαθιά την αμφιβολία μήπως δεν έχει πραγματική ανάγκη. Ε, αυτές τις μέρες η φιλανθρωπική μας διάθεση φουντώνει, άσχετα αν λίγο πριν αναστενάξαμε όταν πληροφορηθήκαμε πόσο κοστίζει το καλάθι της νοικοκυράς. Χαρήκαμε που θα γίνουν από τους δήμους εορταστικά συσσίτια για τους απόρους και άστεγους, λες και τις άλλες ημέρες του χρόνου έχουν πού να φάνε και να μείνουν. (Ας είναι καλά κάποιες ενορίες)…<br />
Όλα αυτά τα συναισθήματα λίγες ημέρες μετά την Πρωτοχρονιά θα τα κλείσουμε στο κουτί με τα Χριστουγεννιάτικα για να τα βάλουμε στο πατάρι ή θα τα αποθέσουμε στον κάδο απορριμμάτων μαζί με το πλαστικό δεντράκι και τις στιμμένες λεμονόκουπες για το ψητό, εφόσον του χρόνου θα αγοράσουμε καινούρια. <br />
Δυστυχώς, αυτή τη γιορτή στην «ορθόδοξη» Ελλάδα την έχουμε καταντήσει αγνώριστη. Μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του, ελάχιστα θυμίζουν την παράδοσή μας και την ορθόδοξη θεολογία περί της γέννησης του Χριστού. Ακόμη και τα λόγια από τα κάλαντα αντί να γίνονται αντικείμενο προσοχής συχνά χάνονται στον αέρα, καθώς έχουμε άλλα πιο σημαντικά να κάνουμε. Αλήθεια, ποιος επιλέγει να διαβάσει τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Παπαδιαμάντη από το να δει τα «Μαγικά Χριστούγεννα» της Disney;<br />
Προσωπικά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με το κοσμικό – εορταστικό περιτύλιγμα των Χριστουγέννων (που δεν είναι απαραίτητα κακό), εάν ήταν έντονη και η εκκλησιαστική και ορθόδοξη διάσταση της γιορτής. Μήπως όμως και εμείς οι «εκκλησιαστικοί» (κληρικοί, θεολόγοι, πιστός λαός) χάσκουμε αποβλακωμένοι ενώπιον των ψεύτικων λαμπιονιών που αναβοσβήνουν;<br />
Είναι ο Χριστός ο αληθινός Θεός μας που γίνεται άνθρωπος για να διώξει το σκοτάδι της αμαρτίας και να μας οδηγήσει πάλι στη ζωή του Παραδείσου; Λέει κάτι στην προσωπική μας ζωή η γέννησή Του; Στη γέννησή Του συγκλονίζεται κανένας ή οι προετοιμασίες μας περιορίζονται στην ετοιμασία των μελομακάρονων, στην προμήθεια του άφθονου κρέατος και στην αγορά των ρούχων που θα κάνουν εντύπωση; Λίγο να προσεγγίζαμε το μυστήριο της γέννησης του Θεανθρώπου μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας θα κατανοούσαμε πόσο κενό είναι το περίφημο «πνεύμα των Χριστουγέννων» μπροστά στην αληθινά χριστουγεννιάτικη φράση ότι «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό».<br />
Τι έχουμε κάνει και ως διοικούσα Εκκλησία και ως χριστιανικό πλήρωμα, ώστε να προβάλουμε την προσωπικότητα, το έργο και τη διδασκαλία του ασκητή επισκόπου Μεγάλου Βασιλείου απέναντι στο χαζοχαρούμενο κατασκεύασμα των πολυεθνικών κερδοσκοπικών εταιριών; Ενοχλείται κανείς από την πλαστογράφηση του ονόματος του σπουδαίου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας, του μεγάλου θεολόγου και σπουδαίου κοινωνικού αγωνιστή, στον οποίο αποδίδονται ιδιότητες προσβλητικές και αντιχριστιανικές;<br />
Ρώτησαν κάποιον τι σημαίνουν γι’ αυτόν τα Χριστούγεννα. Και είπε: «Στα παιδικά μου χρόνια ένα ωραίο παραμύθι για να κοιμάμαι γλυκά, αργότερα άγχος και τρέξιμο για να προλάβω να αγοράσω, να στολίσω, να φάω και να διασκεδάσω και τώρα… τίποτα». Τελικά, μήπως να ξανακοιταχτούμε στον καθρέπτη της πίστης και να αναρωτηθούμε αν βλέπουμε πουθενά το Χριστό; Φανταστείτε στο σπίτι μας να πηγαίναμε στο παιδικό δωμάτιο, να κοιτάζαμε την κούνια και… το μωρό μας να έλειπε. Να μην βρίσκαμε τίποτα. Άραγε, τι θα κάναμε; Έχει το Χριστό μέσα η φάτνη της καρδιάς μας ή είναι άδεια; Σε λίγο η περιλάλητη «μαγεία των ημερών» θα φύγει. Ο Χριστός θα μείνει; Θα Τον ακολουθήσει κανείς μας μετά τη φάτνη ξέροντας ότι τον περιμένει σταυρός; Έχουμε κατανοήσει ότι η χριστιανική ζωή για όσους την επιλέγουν δεν είναι μια μαγική θρησκευτική υπόθεση, αλλά συνοδοιπόρευση με το Χριστό, μια σταυροαναστάσιμη πορεία; Θα φορτώσουμε πάλι στην πλάτη του Χριστού τα λάθη των Χριστιανών ώστε να έχουμε ένα ωραίο πρόσχημα για να Του κλείσουμε την πόρτα; Θα κάνουμε και τα Χριστούγεννα του 2010 άλλο ένα αποπροσανατολιστικό ψυχοναρκωτικό ή θα γίνουμε πραγματικοί μαθητές Αυτού που είπε ότι η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας;<br />
Καλά Χριστούγεννα μαζί με το Χριστό. Ας μην είναι τα Χρόνια μας Πολλά, αρκεί να είμαστε μαζί Του…</div><div style="color: white; text-align: justify;"></div><div style="color: white; text-align: justify;"></div><div style="color: white; text-align: justify;">το διάβασα <a href="http://thriskeftika.blogspot.com/2010/12/christmas.html">εδώ</a><br />
<br />
<a href="http://www.blogger.com/email-post.g?blogID=1024744972657237101&postID=614632762611583511"> </a> </div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-20288736738918217302010-12-21T01:49:00.000-08:002010-12-21T01:50:49.536-08:00Η δύναμη της προσευχής και ο γέροντας Παΐσιος....... ( Αρχιμανδρίτου π.Νεκταρίου Αντωνόπουλου).<div><div style="background-color: transparent; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;"><div class="post-header"></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguX7Z0XiVFz3rTZuJmGUTOJDwyqxczjumX6DuvqFPcex8R1k9gK_hUd4_ooZz_Fshzscr4Ne3H6voc4gzd_JYWfz2OoyzbNSMnqDu90zX1ITmPbjspEnJcUa0xpxBk4vIas0TeK0LbCfRP/s1600/1178145.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguX7Z0XiVFz3rTZuJmGUTOJDwyqxczjumX6DuvqFPcex8R1k9gK_hUd4_ooZz_Fshzscr4Ne3H6voc4gzd_JYWfz2OoyzbNSMnqDu90zX1ITmPbjspEnJcUa0xpxBk4vIas0TeK0LbCfRP/s200/1178145.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJwM0-J62FBYhN0I5i9SPo1qk8z3HTNtvJN4Fly8NAXrnHeywTxvFa-kejJN9dpjR4cBG8XOK_m-JRwffOy_v3sgazu1jyGJZTnjd2GEWlybxGWOupTO-ewUWx6xzS3VkY88noAO-DsOWG/s1600/phoca_thumb_l_aa10.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><i style="color: white;">του Αρχιμανδρίτου Νεκταρίου Αντωνόπουλου </i><br />
<div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;">Ζώντας μέσα σ' έναν κόσμο οπού όλοι τρέχουμε ασταμάτητα, μονίμως υπεραπασχολημένοι, δεν μένει χρόνος για προσευχή. Ούτε και τη θεωρούμε κάτι σημαντικό. Η συνομιλία με τον Θεό είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Για πολλούς είναι χάσιμο χρόνου, κάτι το δευτερεύον, πάρεργο. Όχι μόνο δεν προσευχόμαστε για τον εαυτό μας, άλλα ούτε για τούς άλλους. Και αυτή η ελάχιστη προσευχή πού πιθανόν να κάνουμε, είναι σαν των παιδιών των πέντε χρόνων, θυμόμαστε τον Θεό και μιλούμε μαζί του, μόνον όταν θέλουμε κάτι, ή κάποιο άσχημο γεγονός συμβαίνει στη ζωή μας. </div><a name='more'></a><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;">Ο προσευχόμενος άνθρωπος είναι για τον πολύ κόσμο ακατανόητος. Είναι πολύ χαρακτηριστική η εντύπωση πού έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για τους μοναχούς και τα μοναστήρια. Το κυριότερο έργο του μονάχου είναι η προσευχή, η όποια επιδρά σ' όλο τον κόσμο. Αν τα μοναστήρια δεν είναι τόποι προσευχής, δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Και όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αύτη τη μεγάλη αλήθεια. Είναι συνηθισμένες οι αφελείς ενστάσεις: «Τι κάθονται οι μοναχοί ατά μοναστήρια; Γιατί δεν κατεβαίνουν στον κόσμο να βοηθήσουν τούς ανθρώπους; Ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα και τόσες ανάγκες...!». Πράγματι ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα και πολλές ανάγκες. Αλλά το κυριότερο πού έχει ανάγκη είναι η προσευχή. Και αλίμονο για τον κόσμο αν σταματήσει η προσευχή. </div><div style="color: white;">Στη δεκαετία του '20 στη Ρωσία έκλεισαν όλα τα μοναστήρια. Για το ρωσικό λαό, πού είναι ένας λαός προσευχόμενος, το γεγονός αυτό ήταν αβάσταχτο. Αγαπούσαν τα μοναστήρια και τα τιμούσαν, γιατί γνώριζαν ότι είναι τόποι προσευχής και χωρίς την προσευχή των μοναχών ένιωθαν ξεκρέμαστοι. Γι' αυτό πολλοί πιστοί, γύρω ή μακριά απ' τα μοναστήρια, αποφάσισαν να συνεχίσουν τις προσευχές των μοναχών. Για να μη σταματήσει η προσευχή. Και δημιουργήθηκε μία αλυσίδα προσευχής από πιστούς ανθρώπους, πού πέρα από την οικογενειακή τους ζωή και τις ποικίλες φροντίδες πρόσθεσαν και τη ζωή της προσευχής των μοναχών. Πίστευαν ακράδαντα, ότι στις δύσκολες ημέρες των σκληρών διωγμών το κυριότερο όπλο των πιστών ήταν η προσευχή. Και ανέλαβαν με χαρά αύτη τη μεγάλη ευθύνη. Ένιωθαν ότι ήσαν υπεύθυνοι απέναντι στους χειμαζόμενους αδελφούς τους. Και όχι μόνον αυτό. Την έλλειψη των μοναστηριών την αντικατέστησαν μυστικές μοναστικές αδελφότητες. Ζούσαν δηλαδή κρυφοί μοναχοί, σε πολυκατοικίες ή ακόμη και σε εργοστάσια. Εργάζονταν κανονικά κι επέστρεφαν στο διαμέρισμα τους, όπου συνάζονταν όλοι οι κρυφοί μοναχοί και τελούσαν τις ακολουθίες και το μοναχικό τους κανόνα. Έτσι η προσευχή δεν σταμάτησε σ' αυτή την πολύπαθη χώρα. Τα παλιά χρόνια στο Βυζάντιο υπήρξαν οι μονές των ακοιμήτων. Νύχτα μέρα η προσευχή δεν σταματούσε, από τους μοναχούς πού εναλλάσσονταν με βάρδιες. Στο γυναικείο μοναστήρι του Ντιβέγιεβο, ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ είχε δώσει εντολή στις μοναχές να τηρούν τον κανόνα της ακοίμητης προσευχής. Στο μοναστήρι αυτό, στο οποίο ζουν 250 μοναχές και βρίσκονται τα λείψανα του αγίου Σεραφείμ, τηρούν και σήμερα την εντολή του οσίου. Η προσευχή συνεχίζεται όλο το εικοσιτετράωρο, υπέρ της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου. Ο άγιος Σεραφείμ είχε προειδοποιήσει τις μοναχές: «Αν θα σταματήσετε αύτη την προσευχή, τότε θα έλθει η καταστροφή του κόσμου». Γι' αυτό και οι μοναχές τηρούν με ευλάβεια την εντολή του οσίου. Αισθάνονται βαθιά την ευθύνη τους απέναντι σ' όλο τον κόσμο. </div><div style="color: white;">Κάποιοι επισκέπτες με κοσμικό φρόνημα ρώτησαν τον π. Παΐσιο: «Γιατί δεν κατεβαίνετε στον κόσμο να βοηθήσετε πιο ενεργά και πρακτικά; Ο κόσμος έχει ανάγκη». Και ο Γέροντας απάντησε: «Και τότε ποιος θα προσευχηθεί για τούς αδελφούς μου τους Πακιστανούς, τους Ινδού; Ποιος θα ασχοληθεί και θα ενδιαφερθεί γι' αυτούς;». Ο Γέροντας δεν έβλεπε μυωπικά τα πράγματα. Με την προσευχή του αγκάλιαζε όλο τον κόσμο και η προσφορά του ήταν ασύγκριτα πιο μεγάλη απ' αυτήν πού του πρότειναν οι εν λόγω προσκυνητές. Και είναι γνωστή σε όλους η δύναμη της προσευχής, όπως και όλων των αγίων, παλαιών και νεοτέρων. </div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;">Κυκλοφορεί ευρέως κι ένα θαυμάσιο περιστατικό. Ένα παιδί πριν λίγα χρόνια ξέφυγε από την επιτήρηση των δικών του και βρέθηκε στις ρόδες ενός φορτηγού. Όμως το παίδι σώθηκε, όπως ομολόγησε, χάρη στην επέμβαση ενός «παππούλη». Παραδόξως ο παππούλης αυτός έγινε άφαντος. Η σωτηρία του παιδιού από βέβαιο θάνατο παρέμεινε μυστήριο. Όταν κάποτε το παιδί με τον πατέρα του βρέθηκε στο Άγιον Όρος, αναγνώρισε στο πρόσωπο του π. Παϊσίου το σωτήρα του. Ο π. Παΐσιος αντέτεινε ότι εκείνο τον καιρό βρισκόταν μέσα στο Άγιον Όρος. Τελικά ρώτησε για την ώρα πού συνέβη το γεγονός και παραδέχτηκε ότι εκείνη την ώρα προσεύχεται για τα τροχαία ατυχήματα! </div><div style="color: white;">Παρόμοιο είναι και το επόμενο περιστατικό: «Ο Γέροντας όλη τη νύχτα την είχε αφιερώσει στην προσευχή' μόνο τα χαράματα, κάνα-δυό ώρες ξεκουραζόταν, για να μπορέσει η αγάπη του να ανταποκριθεί προς τον πονεμένο κόσμο πού τον επισκεπτόταν. Τη νύχτα ευχόταν πάρα πολύ για τη νεολαία μας πού ταλαιπωρείται και ιδίως γι' αυτούς πού ξενυχτούν σε διάφορα κέντρα διασκεδάσεως και κινδυνεύει η ζωή τους. Πάρα πολλά είναι τα περιστατικά εκείνα πού δείχνουν ότι οι ευχές του Γέροντα σκέπαζαν πολλούς από τις κακοτοπιές. Ο ίδιος, βέβαια, ποτέ δεν παραδεχόταν ότι αύτος έκανε κάτι. Ένα, λοιπόν, απ' αυτά τα περιστατικά θα σας διηγηθούμε εδώ ως δείγμα μικρό της μεγάλης αγάπης του: </div><div style="color: white;">Ο νεαρός... από την Αθήνα, ήταν άνθρωπος της πιάτσας, δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με την Εκκλησία και τη θρησκεία ούτε και οι γονείς του. Μια φορά, λοιπόν, γύρω στις τρεις την νύχτα, έτρεχε με τη μοτοσυκλέτα του με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ανέβαινε την οδό Καβάλας κατευθυνόμενος από την Αθήνα προς το Δαφνί. Όπως, λοιπόν, έτρεχε ιλιγγιωδώς, ξαφνικό βλέπει μπροστά του ένα γέροντα μοναχό. Σάστισε και αφήνοντας το γκάζι από το πόδι του έκοψε ταχύτητα, πατώντας και φρένο. Αμέσως ο Γέροντας χάθηκε από τα μάτια του μυστηριωδώς, όπως ακριβώς είχε εμφανιστεί Την ίδια όμως στιγμή συνέβη κάτι πού του έκοψε την ανάσα: Στη θέση οπού πριν λίγο είχε εμφανιστεί ο γέροντας μοναχός κι από δεξιά πέρασε μια νταλίκα, παραβιάζοντας το κόκκινο φανάρι με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Αν δεν είχε προηγηθεί η εμφάνιση του γέροντα μονάχου, ο νεαρός θα ήταν ήδη νεκρός, γιατί θα είχε πέσει επάνω του η νταλίκα! Τρέμοντας, λοιπόν, συνέχισε την πορεία του, ενώ την καρδιά του την είχαν πλημμυρίσει λογισμοί απορίας και θαυμασμού για το ανεξήγητο γεγονός. </div><div style="color: white;">Μετά από πολύ καιρό τον παρότρυναν κάποιοι φίλοι του να πάνε μαζί στο Άγιον Όρος, για να δουν ένα Γέροντα πού, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν, έκανε θαύματα. Ήρθαν, λοιπόν, στο Άγιον Όρος και όταν έφθασαν στην Παναγούδα, ο νεαρός... έμεινε άναυδος! Μπροστά του ολοκάθαρα έβλεπε το γέροντα μοναχό, πού με τη μυστηριώδη του εμφάνιση του είχε σώσει τη ζωή! Εξιστόρησε τότε το γεγονός στον Γέροντα, κι εκείνος όπως έκανε πάντα, επιχείρησε να του χαλάσει το λογισμό με το να μην παραδέχεται το γεγονός. Προσπάθησε δηλαδή να κάνει το νεαρό να μην πιστεύει ούτε κι ο ίδιος ότι ήταν ο Γέροντας αυτός πού του είχε φανερωθεί. Ο... ήταν όμως απόλυτα σίγουρος και δεν μπορούσε ν' αρνηθεί ό,τι είχε δει με τα ίδια του τα μάτια. Θαύμασε όμως ταυτοχρόνως και για την ταπείνωση του Γέροντα, πού με τίποτα δεν ήθελε να παραδεχτεί την αλήθεια. </div><div style="color: white;">Κι ο Γέροντας όμως από τη μεριά του είχε δίκιο, γιατί σύμφωνα με το ορθό φρόνημα του έβλεπε ότι Άλλος ήταν ο ενεργών τα θαυμαστά κι όχι ο ίδιος. Έλεγε χαρακτηριστικά: Το μόνο πού με τη βοήθεια του Θεού μπορώ να κάνω είναι με πόνο, ταπεινά, να εύχομαι όλη τη νύχτα για όσους βρίσκονται στους δρόμους και κινδυνεύουν. Ο καλός, λοιπόν, Θεός που (λόγω του αυτεξούσιου μας) ζήτα να βρει αφορμή, για να σώσει τα άτακτα και ανυπάκουα παιδιά Του, παίρνει αφορμή οπό τη δική μου προσευχή και ενεργεί Εκείνος. Όμως ο Κύριος μας, επειδή είναι "η όντως ταπείνωση", δεν θέλει να φανερωθεί, αλλά θεωρώντας ως αιτία τη δική μου προσευχή βάζει κάποιον άγγελο με τη δική μου μορφή κι έτσι... "βρίσκω τον μπελά μου"!» (Ίερομ. Χριστοδούλου, «Σκεύος εκλογής», σ.29-30). </div><div style="color: white;"><br />
</div><div style="color: white;">Από το βιβλίο «Υπεύθυνοι για όλα», έκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2007 </div><div style="color: white;">Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πειραϊκή Εκκλησία», τεύχος 220, Νοέμβριος 2010. </div><div style="color: white;"><br />
</div></div><div style="color: white; text-align: justify;">Το διάβασα <a href="http://koinoniaagion.blogspot.com/2010/12/blog-post_9244.html#ixzz18jQ3GqFb">εδώ</a></div><div style="text-align: justify;"><div style="color: white;">Υπάρχει και <a href="http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=4985&Itemid=1%20">εδώ</a></div><a href="http://koinoniaagion.blogspot.com/2010/12/blog-post_9244.html#ixzz18jQ3GqFb" style="color: #003399;"></a></div></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-61131315754376295612010-07-13T04:51:00.000-07:002010-07-13T04:51:36.378-07:00ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr> <td><img height="10" src="http://www.impantokratoros.gr/skn/spacer.gif" width="1" /></td> </tr>
</tbody></table><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody>
<tr><td align="left" valign="top"><marquee class="oblique" direction="left" scrollamount="2" scrolldelay="10" width="530"></marquee><br />
<div class="nodeview"><div><div style="margin-bottom: 5px; text-align: center;"><img height="200" src="http://www.impantokratoros.gr/dat/C3D2BAB7/image1.png?634146262956449258" width="160" /><strong><span style="font-family: georgia,palatino;"></span></strong></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ</span></b></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Έλεγε ο π. Επιφάνιος:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Το γεγονός ότι τα Ευαγγέλια είναι γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα, μας δημιουργεί αυξημένες ευθύνες. Όσοι από τους διαπρεπείς επιστήμονες του εξωτερικού θέλουν ν’ ασχοληθούν με την Καινή Διαθήκη, όλοι μαθαίνουν Ελληνικά. Δεν υπάρχει διαπρεπής Καινοδιαθηκολόγος επιστήμων του εξωτερικού, είτε Γερμανός, είτε Γάλλος, είτε Άγγλος, είτε Αμερικανός, είτε ό,τι άλλο θέλετε, που να μην έχει μάθει καλά την Ελληνική γλώσσα. Αν άλλοι λαοί σέβονται τη γλώσσα του Ευαγγελίου, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να διατηρούμε την Ελληνική γλώσσα;<a name='more'></a></span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ</span></b></span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Γέροντα, μήπως το Βυζάντιο έπεσε διότι είχε πολλούς μοναχούς και όχι στρατιώτες;</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Αυτό είναι κατηγορία των αντίχριστων, των άθεων, το ότι είχε εξασθενήσει το Βυζάντιο από τα πολλά μοναστήρια. Αυτό είναι ανόητο και να το σκέπτεται κανείς. Μια απέραντη Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε πολύ στρατό να παρατάξει και όσο αθρόα να ήταν η προσέλευση ανθρώπων στον μοναχικό βίο, δεν εξασθενούσε τον στρατό του Βυζαντίου. Αυτά τα λέγουν οι εχθροί του Χριστιανισμού, οι οποίοι κοιτάνε να κάνουν «την τρίχα τριχιά», κατά το λεγόμενο.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ</span></b></span></div><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Στον σύγχρονο κόσμο, υπάρχουν άνθρωποι που τις θετικές επιστήμες τις αναβιβάζουν στο βάθρο της πανγνωσίας. Πιστεύουν δηλαδή ότι η επιστήμη θα επιλύσει όλα τα προβλήματα. Μας έλεγε:</span></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Η επιστήμη έκανε πολλά βήματα και σημείωσε προόδους καταπληκτικές. Όμως να είμαστε προσγειωμένοι.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Δεν εξηγεί τα φυσικά γεγονότα, αλλά απλώς τα περιγράφει. Δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στην ουσία τους. Γι αυτό είναι επιδερμική η γνώση μας.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Δεν εισέρχεται στην ουσία των πραγμάτων. Δεν έχει την δυνατότητα να μας πει τι είναι π.χ. ύλη, τι είναι ηλεκτρισμός, φως κ.τ.λ. Για παράδειγμα, ηλεκτρισμός είναι το φαινόμενο που προκύπτει από την κίνηση των ηλεκτρονίων. Ηλεκτρόνια είναι τα σωματίδια που έχουν ηλεκτρικό φορτίο. Ηλεκτρικό φορτίο είναι μια ιδιότητα, που όταν κινείται δημιουργεί ηλεκτρικό ρεύμα. Φτάνουμε δηλαδή με ένα κύκλο στο ίδιο ζητούμενο, που είναι προς απόδειξη.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΖΟΥΜΕ Σ' ΕΝΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Απογοητευμένος από την ηθική και πνευματική κατάσταση της κοινωνίας όπως την διεζωγράφισε κάποιος ιεροκήρυκας, ένας νέος ζήτησε την γνώμη του Γέροντα. Εκείνος του είπε:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Άκουσε, παιδί μου. Πολλοί ξεκινούν από λανθασμένη βάση: Πώς συμβαίνουν αυτά, αφού ζούμε σ’ ένα Χριστιανικό Κράτος; Ενώ πρέπει να θεωρούμε ότι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί ζούμε σ’ ένα κράτος ειδωλολατρικό, αθεϊστικό, μασσωνικό κ.λπ. και να είμαστε ευχαριστημένου που ακόμη δεν μας έχουν πετροβολήσει και δεν μας έχουν σταυρώσει. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΕΙΝΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ;</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Έλεγε:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Η αμαρτία είναι εκείνη που μας εμποδίζει να πιστεύσουμε όχι η λογική. Γι’ αυτό αν πεις σ’ έναν άπιστο να ζήσει έξι μήνες κατά την ηθική του Ευαγγελίου, και το κάνει, θα γίνει πιστός χωρίς να το καταλάβει.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Το: «Δεν υπάρχει Θεός» το λένε συνήθως άνθρωποι φαύλοι και ανήθικοι. Ούτε βρέθηκε ούτε θα βρεθεί άνθρωπος ηθικός, εγκρατής, ενάρετος κ.λπ. που να λέει τόσο εύκολα: «Δεν υπάρχει Θεός!»</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">Η ΝΟΣΗΡΗ ΠΙΣΤΗ</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Γέροντα, έγινε κάποιο έγκλημα στα Μελίσσια. Δολοφόνησαν μια μητέρα μπροστά στον γιό της και αυτός δεν κούνησε το δακτυλάκι του να την προστατεύσει, επειδή ως Χιλιαστής είναι, λέει, κατά της βίας. Εκείνη την ώρα πιστεύετε, ότι ενήργησε η νοσηρή πίστη;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Βεβαίως!</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Μπορούσε και πρόφθαινε να το σκεφτεί αυτό;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Όταν έχει διαποτισθεί από μια τέτοια πίστη, βεβαίως. Αυτά, τα οποία πιστεύουμε, εκδηλώνονται και σε κλάσματα δευτερολέπτου.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Αυτό γίνεται με δαιμονική δύναμη;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Όχι με δαιμονική δύναμη. Με δαιμονική απεργία! Απλώς εκείνη τη στιγμή ο διάβολος δεν τον ωθεί να κάνει κάτι. Θέλει να επιτύχει τον σκοπό του. Δηλαδή, δεν του λέγει, «χτύπα τον, βάρα τον». Απεναντίας απέχει ο πονηρός. Λέγει, «άστον τώρα να ενεργήσει η πίστη του. Εγώ τον δίδαξα την αίρεση και τώρα θα ενεργήσουν τα διδάγματά μου».</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;"></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ....;</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Γέροντα τι να ψηφίσουμε στις εκλογές;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-«Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ, ιγ’ 14). «Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλιπ. γ’ 20). Επειδή, όμως, είμαστε πολίτες και αυτής της γης, αυτής της χώρας, όταν έλθει η ώρα να πάμε στις κάλπες, δεν θα είμεθα προσκολλημένοι σε καταστάσεις και σε κόμματα ή σε πρόσωπα. Κανένα κόμμα δεν μας εκφράζει. Κάθε φορά, λοιπόν, θα σκεπτόμεθα ποιο είναι ολιγότερο κακό για την χώρα μας. Κατά περιστάσεις. Άλλοτε μπορεί να είναι το ένα, άλλοτε μπορεί να είναι το άλλο. Θα ψηφίζουμε με αρχή, «το μη χείρον, βέλτιστον».</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Αλλοίμονο στον Χριστιανό που θα ειπεί, «εμένα με εκφράζει το τάδε ή το τάδε κόμμα». Αυτός πολύ απέχει από του να είναι ένας συνειδητός Χριστιανός. Κανένα κόμμα δεν εκφράζει τον Χριστιανό. Και βλέπετε ότι σε μερικά πράγματα είναι όλα τα κόμματα, από την άκρα Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά, σύμφωνα.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Στις αμβλώσεις, στην αποποινικοποίηση της μοιχείας, στην καταστροφή της γλώσσας, στο αυτόματο διαζύγιο και σε άλλα αντιχριστιανικά νομοθετήματα. Ακόμα και στο πώς θα φέρουμε περισσότερους τουρίστες, στο πώς θα δημιουργήσουμε γυμνιστικά στρατόπεδα, κανένα κόμμα δεν ήταν αντίθετο. Συνάλλαγμα να φέρουμε, και ας το φέρουμε μ’ οποιοδήποτε τρόπο.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΖΗΛΩΤΗ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΗ</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Συχνά έκανε συζητήσεις με παλαιοημερολογίτες ζηλωτές. Η προσπάθειά του εκινείτο σε επίπεδο συγγραφικό, επιστολογραφικό κ.τ.λ., αλλά και σε επίπεδο συζητήσεων.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Εσείς οι νεοημερολογίτες δεν θα πάτε στον παράδεισο, του έλεγε κάποιος φανατικός ζηλωτής.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Θα πάμε και μάλιστα με σιγουριά, του απαντούσε ήρεμα ο Γέροντας. Δεν θα πάτε και στο λέγω εγώ με βεβαιότητα.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Φυσικά και θα πάμε στον παράδεισο μη αμφιβάλλεις γι αυτό.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Εάν πάτε σεις στον παράδεισο εγώ δεν θέλω να έλθω. Προτιμώ την κόλαση.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Έλεγε:</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Πρόσεξε παιδί μου μη χάσεις την ψυχή σου. Εγώ θέλω να πάω στον παράδεισο και ας είμαι τελευταίος μετά και από τον χειρότερο άνθρωπο. Να με βάλει ο Θεός στον Παράδεισο και ας έχει βάλει και τον Νέρωνα και τον Χίτλερ και μάλιστα να τους γυαλίζω και τα παπούτσια. Τι με νοιάζει εμένα ποιον θα βάλει ο Θεός στον Παράδεισο; Δικός του είναι ότι θέλει κάνει. Εμένα δεν μου πέφτει λόγος· εγώ θέλω να σωθώ και τα υπόλοιπα είναι του Κυρίου!</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Η καρδιά μου, παιδιά μου, έχει μόνο εισόδους και καμιά έξοδο. Εάν κάποιος εισέλθει σε αυτή δεν πρόκειται να εξέλθει, όσα προβλήματα και να μου δημιουργήσει. Δεν θα ψυχρανθεί η αγάπη μου, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Βέβαια, αγαπώ τα παιδιά μου, όπως είναι, θα ευχόμουν όμως να μη μένουν με τα ελαττώματά τους αλλά να προοδεύουν πνευματικώς και να βελτιώνονται συνεχώς.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Παιδιά μου ,έλεγε, γνωρίζετε κανέναν Άγιο που να μη πόνεσε και μα μη πέρασε μέσα στο καμίνι, να μη δοκιμάστηκε στο χωνευτήρι που λέγεται πόνος; Και μεις να μη νομίζουμε ότι έτσι, χωρίς καμιά δική μας υπομονή και καρτερία στις φουρτούνες της ζωής, ότι θα προοδεύσουμε πνευματικά. Πρέπει να μάθουμε την αξία και το νόημα της ζωής σαν ένα στάδιο αγώνων πριν από την μετάβασή μας στον ουρανό. Να θυμηθούμε ότι είναι σοφό και αληθινό αυτό που λέγεται: «Είχε δάσκαλο τον πόνο και έμαθε πολλά».</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="color: #993300; font-family: georgia,palatino;">Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΧΑΡΕΣ" ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ</span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Γέροντα, γιατί τον Χριστιανό δεν τον γεμίζει η «χαρά» του κόσμου;</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">-Είναι απλό. Αυτά τα οποία τέρπουν τους άλλους ανθρώπους, για τους πιστούς είναι σκύβαλα. Ο Χριστός αλλάζει τα «γούστα». Ο αναγεννημένος άνθρωπος έχει άλλη χαρά. Δεν τον τραβούν, δεν τον τέρπουν αυτά. Κι αν κάποτε κάνει κάτι, το κάνει επειδή παρασύρεται, όχι διότι τον γεμίζει. Γι’ αυτό βλέπετε ανθρώπους, που θεωρούσαν αδιανόητο να ζουν χωρίς να ικανοποιούν τα πάθη τους, κυρίως τα σαρκικά, όταν μετανόησαν έλεγαν: «Μα ζούσα αυτήν την γουρουνίσια ζωή; Και ήμουν ευχαριστημένος; Δεν καταλάβαινα ότι κυλιόμουν μέσα στον βούρκο;» Τότε συνειδητοποιούν την προηγούμενη κατάστασή τους. Τώρα αναγεννήθηκαν και ο Χριστός τους άλλαξε τις προτιμήσεις. Τους άλλαξε τις διαθέσεις. Τους άλλαξε τα κριτήρια. «Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα» (Β’ Κορ. ε’ 17). Γι’ αυτό μιλάμε περί αναγεννήσεως. Γι’ αυτό και η μετάνοια λέγεται και αναγέννηση. Και το βάπτισμα «λουτρόν παλιγγενεσίας» (Τιτ. γ’ 5)</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: verdana,geneva;">Οι αγρυπνίες, οι προσευχές κ.λπ. αυτά μας γεμίζουν. Αυτές είναι οι δικές μας «διασκεδάσεις».</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em>Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΣ</em></span><br />
<span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em>Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ</em></span><br />
<span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em>Αρχιμ. Εφραίμ Χαλή Θεολόγου</em></span><br />
<span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em>Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη </em></span><br />
<span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em>Θεσσαλονίκη</em></span></div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em> </em></span></div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em> </em></span></div><div style="color: #ffd966; text-align: right;"><span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em> </em></span></div><div style="color: #ffd966; text-align: left;"><span style="color: #cfe2f3;">Από: <a href="http://www.impantokratoros.gr/geron_epifanios_didaskaliab.el.aspx">http://www.impantokratoros.gr/geron_epifanios_didaskaliab.el.aspx</a></span><span style="font-family: book antiqua,palatino; font-size: 13px;"><em><br />
</em></span></div></div></div></td></tr>
</tbody></table>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-59732765594672744912010-07-12T23:13:00.000-07:002010-12-21T01:52:50.438-08:00ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ “ΑΝΑΞΙΩΝ” ΚΛΗΡΙΚΩΝ;<i><br />
</i><br />
<div style="color: #7f6000; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>Του Παναγιώτη Τελεβάντου</i></span></div><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="margin: 0px; min-height: 21px;"><span style="letter-spacing: 0px;"></span></div></span><br />
<div style="text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="color: white; letter-spacing: 0px;">Πολλές φορές διερωτούνται οι πιστοί αν είναι έγκυρα τα μυστήρια που τελούν “ανάξιοι” κληρικοί. Πώς γίνεται, ρωτούν, “ανάξιοι” κληρικοί (και συνήθως με τον όρο αυτό εννοούν όσους έπεσαν σε σαρκικά αμαρτήματα) να τελούν<b>έγκυρα</b> μυστήρια;</span><span style="letter-spacing: 0px;"></span></span></div><div style="margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"><span style="white-space: pre-wrap;"></span></span></span></div></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"><span style="white-space: pre-wrap;"></span></span></span></div></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: #e69138; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="letter-spacing: 0px;">ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ</span></b></span></div><div style="margin: 0px; text-align: center;"></div><div style="margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"><span style="color: white;">Είναι φανερό, ότι οι καλοί αδελφοί, που κάνουν αυτή την ερώτηση, δεν κατανοούν ότι οι κληρικοί μας δεν τελούν τα μυστήρια λόγω της “αξιωσύνης” τους, αλλά λόγω της</span><b style="color: white;">ιερωσύνης </b><span style="color: white;">τους. Γι’ αυτό η απάντηση στο ερώτημα, αν ανάξιοι κληρικοί τελούν έγκυρα μυστήρια, είναι απόλυτα καταφατική. Τα μυστήριά τους έχουν την</span><b style="color: white;"> ίδια ακριβώς εγκυρότητα</b><span style="color: white;"> που έχουν τα μυστήρια, που τελεί ένας μεγάλος Αγιος της Εκκλησίας. Και τούτο διότι τελούν τα μυστήρια, όχι λόγω της προσωπικής τους </span><b style="color: white;">αρετής</b><span style="color: white;">, αλλά λόγω της </span><b style="color: white;">χάρης</b><span style="color: white;">που τους δόθηκε με τη χειροτονία στο ύψιστο υπούργημα της</span><b style="color: white;">ιερωσύνης</b><span style="color: white;">.</span><a name='more'></a></span></span></div><div style="margin: 0px; min-height: 21px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"><span style="white-space: pre-wrap;"> </span></span></span></div></span><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="margin: 0px; min-height: 21px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"><span style="white-space: pre-wrap;"> </span></span></span></div></span><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: #e69138; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="letter-spacing: 0px;">Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ</span></b></span></div><div style="margin: 0px; min-height: 21px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"></span></span></div></span><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: white; margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;">Γιατί συμβαίνει αυτό; Καταρχήν ας μη μας διαφεύγει, ότι δεν υπάρχει κανένας κληρικός οσονδήποτε <b>ενάρετος</b> και αν είναι, που να είναι πραγματικά<b> άξιος </b>να διαμελίζει τον Αμνό του Θεού, τον αίροντα την αμαρτία του κόσμου. Δεν υπάρχει κανένας κληρικός, που εξαιτίας της <b>προσωπικής του αγιότητας</b>, είναι άξιος να βάζει το χέρι του πάνω από το κεφάλι του πιο αμαρτωλού ανθρώπου και να του διαβάζει τη συγχωρητική ευχή, και να φεύγει από το εξομολογητήριό του με ψυχή καθαρή, όπως την ημέρα που δέχθηκε το Αγιο Βάπτισμα. Τα υπέρ φύση και αίσθηση μυστήρια δεν μπορεί να τα τελεί άνθρωπος ή άγγελος, αλλά μόνο <b>ο ίδιος ο Θεός, που ενεργεί διά των ιερέων Του</b>, είτε αυτοί είναι ψυχές αγίας βιοτής και αγγελικής καθαρότητας, είτε είναι άνθρωποι που σκανδαλίζουν καθημερινά το ποίμνιό τους με τον αντιχριστιανικό βίο τους.</span></span></div><div style="margin: 0px;"></div></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: #e69138; margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b><span style="letter-spacing: 0px;"><span style="white-space: pre-wrap;"> </span>ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ, Ο ΣΙΔΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ</span></b></span></div></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: white; margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;">Παρόλο ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε με φειδώ και με μεγάλη προσοχή τις αναλογίες από το φυσικό κόσμο για τα υπέρ φύση μυστήρια του Θεού, ας μου επιτραπεί η παράθεση μιας αναλογίας. Η ενέργεια του ηλεκτρισμού περνά και από το χρυσάφι και από το οξειδωμένο σίδηρο. Οχι γιατί τα δύο μέταλλα έχουν την ίδια αξία, αλλά επειδή, ως μέταλλα, είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού. Το διαμάντι από την άλλη δεν είναι αγωγός της ηλεκτρικής ενέργειας αν και τυγχάνει λίθος πολύ μεγάλης αξίας. Ετσι, κατ’ αναλογία, οι ιερείς λόγω της <b>χειροτονίας</b> τους και <b>άσχετα με την αρετή τους</b>, τελούν τά μυστήρια, με απόλυτη εγκυρότητα. Υπάρχουν, από την άλλη, λαικοί διαμάντια, οσιακής βιωτής, οι οποίοι φυσικά δεν μπορούν να τελούν τα μυστήρια της Εκκλησίας.</span></span></div><div style="color: white; margin: 0px;"></div><div style="margin: 0px;"></div><div style="margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"><b style="color: #e69138;">ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ;</b></span></span></div></span><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="margin: 0px; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"></span></span></div><div style="margin: 0px; min-height: 21px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"></span></span></div></span><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: white; margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;">Γιατί, όμως τότε, η Εκκλησία έχει πληθώρα Κανόνων, που απαγορεύουν τη χειροτονία ανθρώπων που υπέπεσαν σε σοβαρά αμαρτήματα (όπως είναι ο φόνος, τα σαρκικά, κτλ.) και πληθώρα άλλων, που επιτάσσουν καθαίρεση όσων κληρικών υπέπεσαν σε σοβαρές αμαρτίες; Δεν είναι τούτο απόδειξη ότι η Εκκλησία συνδέει <b>την εγκυρότητα των μυστηρίων με την προσωπική αγιότητα αυτών</b> που τα τελούν;</span></span></div><div style="margin: 0px; min-height: 21px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;"></span></span></div></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: white; margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px;">Καθόλου, είναι η απάντηση. Ο λόγος που η Εκκλησία έχει θεσπίσει τους σχετικούς Κανόνες συνίσταται στο ότι </span><span style="letter-spacing: 0px; text-decoration: underline;">“εκδικεί το ανεπίληπτον”</span><span style="letter-spacing: 0px;"> (θ΄ κανόνας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου) γιά τους κληρικούς της, και όχι διότι συνδέει την <b>εγκυρότητα</b>των μυστηρίων με την <b>αγιότητα</b> ή την <b>αμαρτωλότητα</b> των κληρικών</span></span></div></span><br />
<span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div style="color: #e69138; margin: 0px;"><span style="font-size: small;"><span style="letter-spacing: 0px; text-decoration: underline;"><b>Γι’ αυτό ο Θεός, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, “διά πάντων (των Ιερέων) ενεργεί, ει και αυτοί είεν ανάξιοι, διά το σωθήναι τον λαόν.”</b></span></span></div></span></div><span style="color: #333333; font-family: Georgia,serif; font-size: 13px;"><div><span style="letter-spacing: 0px; text-decoration: underline;"><b><br />
</b></span></div></span>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-8927537672649595042010-05-15T16:28:00.000-07:002010-05-15T16:29:19.716-07:00Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἡ ζωή στόν κόσμο»<div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg25O9VcZ0jWT-53g_9qai9-yzR8grpsjGgkjomK8bBqL4sQXmZdHfhOFsysYPF9lgL5rf2mcSTD67ldfwj-3qeCTQGSdDfQDZJH5PGIl7TnCmvbZH4XmlNoTB3GkKLVr_7c-_udFJx8N8_/s1600/scan0001.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg25O9VcZ0jWT-53g_9qai9-yzR8grpsjGgkjomK8bBqL4sQXmZdHfhOFsysYPF9lgL5rf2mcSTD67ldfwj-3qeCTQGSdDfQDZJH5PGIl7TnCmvbZH4XmlNoTB3GkKLVr_7c-_udFJx8N8_/s320/scan0001.jpg" width="218" /></a><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">«Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής» </span></span><br style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του </span></span><br style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> π.Ιωάννου Φωτοπούλου</span></span></i><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> <b><span style="color: #e69138;">Ἡ ζωή στόν κόσμο</span></b></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> <b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ὅ</span></b>ταν βλέπεις ὅτι πολλοί ἀναζητοῦν τήν εὐτυχία τους στά αἰσθητά ἀγαθά, στήν αἰσθητή ἱκανοποίηση, στήν καλοπέραση καί στήν πολυτέλεια καί τά προβάλλουν αὐτά σάν σοφή ἐπιλογή΄ ὅταν βλέπεις ὅτι πολλοί στήν ἐπίγεια εὐτυχία τους χρησιμοποιοῦν κάθε ψεῦδος καί κάθε ἀπάτη, ὑπερασπίζονται τό μῖσος, τήν ἐκδικητικότητα καί ἄλλα πάθη καί θεωροῦν τήν ἄρνηση νά εὐχαριστεῖται κάποιος μέ τίς αἰσθητά ἀγαθά ἀνοησία, τότε ὀφείλουμε νά θυμηθοῦμε μέσα στήν καρδιά μας καί νά ποῦμε αὐτά πού δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι: </span></span><br />
<a name='more'></a><br style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;" /><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ὀφείλουμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ Χριστοῦ (Γαλ. 6, 2). Καί ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ ἀπαιτεῖ ὥστε ἐμεῖς νά σταυρώσουμε τή σάρκα «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. 5, 24), νά πετάξουμε μακριά μας τό ψεῦδος καί νά λέμε τήν ἀλήθεια (Ἐφ.4, 25), κάθε ἐκδίκηση νά τήν ἀναθέσουμε στόν Κύριο καί Θεό πού εἶπε: «Ἐμοί ἐκδίκησις, ἐγώ ἀνταποδώσω»(Ρωμ.12, 56). </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> <b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Γ</span></b>ενικῶς ἔχοντας ὑπ’ ὅψιν σου ὅλα τά κακά παραδείγματα πού παρουσιάζονται, ἀμέσως κοίταξε στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔχει τό πλῆρες δικαίωμα νά ἀπαιτήσει ἀπό μᾶς νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά Του καί μετά κοίταξε στά ἑκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων πού ἐμιμήθησαν τήν Ζωή Του, πού ἔγιναν ἅγιοι καί εἶναι ἄξιοι νά τούς μιμούμαστε. </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"> <b style="color: #e69138;"><span style="font-size: large;">Ν</span></b>ά μιμηθεῖς ὄχι τό παράδειγμα τῆς εἰδωλλολατρικῆς ζωῆς, ἡ ὁποῖα εἶναι τόσο φανερή στόν κόσμο μας, ἀλλά τό παράδειγμα τῆς φρονήσεως, τῆς μετριοφροσύνης, τῆς αἰδοῦς, τῆς ἐγκράτειας, τῆς τάξεως, τοῦ ζῆλου γιά τήν εὐαρέστηση τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ὁποῖα διακρίθηκαν οἱ Ἅγιοι καί οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, πού συνεχῶς προσπαθοῦσαν νά ζῆσουν καί ἔζησαν ὄχι σύμφωνα μέ τούς κανόνες τοῦ κόσμου, ἀλλά σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.</span></span></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/05/blog-post_16.html"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Πηγή </span></span></b></a></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-16458677149825537612010-05-14T15:59:00.000-07:002010-05-14T15:59:34.084-07:00Ένας πρακτικό τρόπος ελεημοσύνης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.imga.gr/images/arotron1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://www.imga.gr/images/arotron1.JPG" width="136" /></a></div><div style="text-align: justify;">Ο Κύριος είπε: «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται». Στην Εκκλησία η κύρια και επαναλαμβανόμενη κατά κόρον επίκληση είναι το «Κύριε ελέησον», «ελέησον ημάς», «το μέγα έλεος», «ελεηθήναι τας ψυχ΄ς ημών». Όλοι οι ύμνοι καταλήγουν στη φράση της επικλήσεως του θείου ελέους. Αλλά ο ίδιος ο Χριστός έθεσε ως προϋπόθεση της παροχής του ελέους Του επί γης και μονίμως στην μετά θάνατον ζωή τις πράξεις ελέους προς τους συνανθώπους μας, δηλαδή την έκφραση της έμπρακτης αγάπης και μάλιστα με όλη τη διάθεση, διότι «ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Είναι επομένως αναγκαία όχι μόνο η συνειδητοποίηση αυτού του θεμελιώδους αιτήματος του Χριστού, αλλά και η πραγματική του εφαρμογή.</div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">Αν ο χριστιανός, ο οικογενειάρχης, υπολογίζει τα έξοδά του με λεπτομέρεια και παραμελεί αυτή του την υποχρέωση έναντι του Θεού, υποχρέωση-προϋπόθεση σωτηρίας, αδικεί τον εαυτό του και την ίδια του την οικογένεια, διότι ο Θεός γνωρίζει με ποικίλους τρόπους να επιστρέφει στο πολλαπλάσιο ο,τι δίδεται ως ελεημοσύνη. Άλλωστε οι άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι «ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεώ». Είναι δάνειο που τίθεται στα χέρια του θεού και εκείνος το επιστρέφει με τόκο εδώ και στην αιώνιαζωή. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα κάνουμε την ελεημοσύνη μας με σκοπιμότητα υπολογίζοντας στην ανταπόδοση, αλλά με όλη την ψυχή μας, γιατί ευαρεστεί το Θεό και ανακουφίζει το συνάνθρωπο. Άλλωστε δεν είναι λίγη και η χαρά που βιώνει καθένας που ελεεί. Ένα δοκιμασμένο τρόπο ελεημοσύνης από ευσεβή πιστό με πολλές οικογενειακές υποχρεώσεις καταγράφουμε εδώ: Επειδήείχε δυσκολία οικονομική κάθε φορά που έβλεπε ότι έπρεπε να ανταποκριθεί στις ανάγκες κάποιου ενδεούς ή να συμμετάσχει σε κάποιο κοινό φιλανθρωπικό σκοπό, σκέφθηκε κάτι και το έκανε υπόσχεση στο Θεό. Έβαλε ένα κουτί στο εικονοστάσι του και έγαψε απ' έξω «ταμείο αγάπης». Μπορούσε να το έχει εκεί επειδή και η οικογένειά του αγαπούσε την Εκκλησία. Κανείς δεν θα το πείραζε. Αν δεν υπήρχε η καλή ως προς την ευσέβεια οικογενειακή κατάσταση, πάλι θα έβρισκε τρόπο να έχει σε χώρο κρυφό το κουτί αυτό. Κάθε φορά, λοιπόν, που πήγαινε να ψωνίσει, όσα ψιλά περίσσευαν από τα ψώνια του τα έβαζε στο κουτί αυτό. Αν ήσαν πολλά, έβαζε ένα μέρος προορίζοντάς τα για ελεημοσύνες. Συνηθίζει μέχρι και σήμερα τη θεάρεστη αυτή τακτική.</div><div style="text-align: justify;">Κάθε χρόνο, λοιπόν, παραμονές των Χριστουγέννων, ανοίγει το κουτί, μετράει τα χρήματα και μετά κατανέμει τα ποσά πού θα τα δώσει. Κατά τη διάρκεια του έτους από τα μέσα ενημέρωσης έχει γράψει κάποιο λογαριασμό. Έτσι ένα μέρος πηγαίνει στο σύλλογο πολυτέκνων γι τις οικογένειες με πολλά παιδιά που ξαφ νικά ορφάνεψαν και υπάρχουν στοιχεία τους και φωτογραφίες τους στο επίσημο περιοδικό των πολυτέκνων που διανέμεται στους Ναούς με ευλογία της Εκκλησίας. Άλλο μέρος στο φιλόπτωχο ταμείο της ενορίας του, άλλο μέρος σε οικογένεια που έχει άρρωστο και έχει πολλά έξοδα, άλλο μέρος σε ορφανοτροφείο ή γηροκομείο κτλ. Με τον τρόπο αυτό δεν έρχεται σε δύσκολη θέση, διότι κάθε φορά που βάζει το κέρμα μέσα στο κουτί, γνωρίζει ότι με το κέρμα αυτό ούτε αυτός πλουτίζει αν το κρατήσει στην οικογενειακή οικονομία, ούτε τους άλλους που θα το δώσει τους πλουτίζει. Τους ανακουφίζει όμως, και το θέλημα του Θεού πράττει. Ο ίδιος μας βεβαιώνει (στην εξομολόγησή του) ότι από τότε που το έθεσε σε ενέργεια, ο καλός Θεός ευλογεί τα έξοδά του. Έτσι από φιλότιμο και ευχαριστία προς το Θεό, βάζει έκτοτε κάτι παραπάνω.</div><div style="text-align: justify;">Ας δοκιμάσει όποιος θέλει αυτό τον τρόπο και δεν θα το μετανοιώσει.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #f1c232; text-align: right;"><b><i>† Χρυσοστόμου Ι. Παπαδάκη</i></b></div><div style="color: #f1c232; text-align: right;"><i>ΕΠΙ ΤΟ ΑΡΟΤΡΟΝ - ΤΟΜΟΣ Α' (σελ. 181-183)</i></div><div style="text-align: right;"><i style="color: #f1c232;">Έκδοσις Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη Κρήτης</i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-57650815373393668672010-05-13T04:56:00.000-07:002010-05-13T04:56:05.532-07:00Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου.<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; font-size: small;"></span><h3 class="post-title entry-title" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> </h3><div> </div><div class="post-body entry-content" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both;"> <span style="font-size: small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNjUF1jhajX0hosG9iZxEdCJMqf-w_AsCzwwvF9DszKS0ZRai9AJDGhqs_LrttocaHQhKrOHkFwqU9UCl6K1XdaY1MQ9FLNMuR-hZF0cRGHdiyrKe8-dgoMDHpVJl3tGXTYp2hKm73AU5A/s1600/analipsi_Kyrioy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNjUF1jhajX0hosG9iZxEdCJMqf-w_AsCzwwvF9DszKS0ZRai9AJDGhqs_LrttocaHQhKrOHkFwqU9UCl6K1XdaY1MQ9FLNMuR-hZF0cRGHdiyrKe8-dgoMDHpVJl3tGXTYp2hKm73AU5A/s200/analipsi_Kyrioy.jpg" width="145" /></a></span></div><span style="font-size: small;">Βλέπετε αὐτὴ τὴν κοινὴ γιὰ μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς χάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Πήγασε ἀπὸ θλίψη. Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον δέ, τὴν ἀθανασία;<br />
Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.<br />
Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποὺ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία.<br />
Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι’ αὐτόν, «ταπείνωσε τὸν ἑαυτό του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλιπ. β ,8 – 11). <a name='more'></a><br />
<br />
Ἐὰν λοιπὸν ὁ Θεὸς ὑπερύψωσε τὸ Χριστό του γιὰ τὸ λόγο ὅτι ταπεινώθηκε, ὅτι ἀτιμάσθηκε, ὅτι πειράσθηκε, ὅτι ὑπέμεινε ἐπονείδιστο σταυρὸ καὶ θάνατο γιὰ χάρη μας, πῶς θὰ σώσει καὶ θὰ δοξάσει καὶ θὰ ἀνυψώσει ἐμᾶς, ἂν δὲν ἐπιλέξουμε τὴν ταπείνωση, ἂν δὲν δείξουμε τὴν πρὸς τοὺς ὁμοφύλους ἀγάπη, ἂν δὲν ἀνακτήσουμε τὶς ψυχές μας διὰ τῆς ὑπομονῆς τῶν πειρασμῶν, ἂν δὲν ἀκολουθοῦμε διὰ τῆς στενῆς πύλης καὶ ὁδοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή, τὸν σωτηρίως καθοδηγήσαντα σ’ αὐτήν;<br />
«διότι, καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιὰ μᾶς, ἀφήνοντάς μας ὑπογραμμό, γιὰ νὰ παρακολουθήσουμε τὰ ἴχνη του». (Α’ Πέτρ. β, 21). Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ ὑψίστου Πατρός, ὁ προαιώνιος Λόγος, ποὺ ἀπὸ φιλανθρωπία <a href="" name="more"></a>ἑνώθηκε μ’ ἐμᾶς καὶ μᾶς συναναστράφηκε, ἀνέδειξε τώρα ἐμπράκτως μιὰ ἑορτὴ πολὺ ἀνώτερη καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὑπεροχή. Γιατί τώρα γιορτάζουμε τὴ διάβαση, τῆς σὲ αὐτὸν εὑρισκομένης φύσεώς μας, ὄχι ἀπὸ τὰ ὑπόγεια πρὸς τὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ γῆ πρὸς τὸν οὐρανὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πρὸς τὸν πέρα ἀπὸ αὐτὸν θρόνο τοῦ δεσπότη τῶν πάντων.<br />
Σήμερα ὁ Κύριος ὄχι μόνο στάθηκε, ὅπως μετὰ τὴν ἀνάσταση, στὸ μέσο τῶν μαθητῶν του, ἀλλὰ καὶ ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ αὐτοὺς καί, ἐνῶ τὸν ἔβλεπαν, ἀναλήφθηκε στὸν οὐρανὸ καὶ εἰσῆλθε στ’ ἀληθινὰ ἅγια τῶν ἁγίων «καὶ ἐκάθησε στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρὸς πάνω ἀπὸ κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία καὶ ἀπὸ κάθε ὄνομα καὶ ἀξίωμα, ποὺ γνωρίζεται καὶ ὀνομάζεται εἴτε στὸν παρόντα εἴτε στὸν μέλλοντα αἰώνα».(Ἐφ. α’, 20) Γιατί λοιπὸν στάθηκε στὸ μέσο τους καὶ ἔπειτα τοὺς συνόδευσε;<br />
«Τοὺς ἐξήγαγε, λέγει, ἔξω ἕως τὴ Βηθανία», ἀλλὰ «καὶ ἀφοῦ σήκωσε τὰ χέρια του, τοὺς εὐλόγησε». (Λουκᾶ κδ’, 50). Τὸ ἔκαμε γιὰ νὰ ἐπιδείξει τὸν ἑαυτό του ὁλόκληρο σῶο καὶ ἀβλαβή, γιὰ νὰ παρουσιάσει τὰ πόδια ὑγιῆ καὶ βαδίζοντα σταθερά, αὐτὰ ποὺ ὑπέστησαν τὰ τρυπήματα τῶν καρφιῶν, τὰ ὁμοίως ἐπὶ τοῦ σταυροῦ καρφωμένα χέρια, τὴν ἴδια τὴ λογχισμένη πλευρά, ἂν ἔφεραν πάνω τους, τοὺς τύπους τῶν πληγῶν, πρὸς διαπίστωση τοῦ σωτηριώδους πάθους.<br />
<br />
Ἐγὼ δὲ νομίζω ὅτι διὰ τοῦ «στάθηκε στὸ μέσο τῶν μαθητῶν» δεικνύεται καὶ τὸ ὅτι αὐτοὶ στηρίχθηκαν στὴ πίστη πρὸς αὐτόν, μὲ αὐτὴ τὴ φανέρωση καὶ εὐλογία του. Γιατί δὲν στάθηκε μόνο στὸ μέσο ὅλων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ στὸ μέσο της καρδιᾶς τοῦ καθενός, γιατί ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα οἱ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου ἔγιναν σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι. Στάθηκε λοιπὸν στὸ μέσο τους καὶ τοὺς λέγει, «εἰρήνη σὲ σᾶς», τοῦτο τὸ γλυκὸ καὶ σημαντικὸ καὶ συνηθισμένο του προσφώνημα. Τὴν διπλὴ εἰρήνη, πρὸς τὸ Θεὸ ποὺ εἶναι γέννημα τῆς εὐσέβειας καὶ αὐτὴ ποὺ ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι μεταξύ μας.<br />
<br />
Καὶ καθὼς τοὺς εἶδε φοβισμένους καὶ ταραγμένους ἀπὸ τὴν ἀνέλπιστη καὶ παράδοξη θέα, γιατί νόμισαν ὅτι βλέπουν πνεῦμα – φάντασμα, αὐτὸς τοὺς ἀνέφερε πάλι τοὺς διαλογισμοὺς τῆς καρδιᾶς των, καὶ ἀφοῦ ἔδειξε ὅτι εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος, πρότεινε τὴ διαβεβαίωση διὰ τῆς ἐξετάσεως καὶ ψηλαφήσεως. Ζήτησε φαγώσιμο, ὄχι γιατί εἶχε ἀνάγκη τροφῆς, ἀλλὰ γιὰ ἐπιβεβαίωση τῆς ἀναστάσεώς του.<br />
Ἔφαγε δὲ μέρος ψητοῦ ψαριοῦ καὶ μέλι ἀπὸ κηρύθρα, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὰ σύμβολα τοῦ μυστηρίου του. Δηλαδὴ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἕνωσε στὸν ἑαυτό του καθ’ ὑπόσταση τὴ φύση μας, ποὺ σὰν ἰχθὺς κολυμποῦσε στὴν ὑγρότητα τοῦ ἡδονικοῦ καὶ ἐμπαθοῦς βίου, καὶ τὴν καθάρισε μὲ τὸ ἀπρόσιτο πῦρ τῆς Θεότητός του. Μὲ κηρύθρα δὲ μελισσιοῦ μοιάζει ἡ φύση μας γιατί κατέχει τὸ λογικὸ θησαυρὸ τοποθετημένο στὸ σῶμα σὰν μέλι στὴ κηρύθρα. Τρώγει ἀπὸ αὐτὰ εὐχαρίστως γιατί καθιστᾶ φαγητό του τὴ σωτηρία τοῦ καθενὸς ἀπὸ τοὺς μετέχοντας τῆς φύσεως. Δὲν τρώει ὁλόκληρο, ἀλλὰ μέρος «ἀπὸ κηρύθρα μέλι» ἐπειδὴ δὲν πίστευσαν ὅλοι καὶ δὲν τὸ παίρνει μόνος του, ἀλλὰ προσφέρεται ἀπὸ τοὺς μαθητές, γιατί τοῦ φέρνουν μόνο τοὺς πιστεύοντες σ’ αὐτόν, χωρίζοντάς τους ἀπὸ τοὺς ἀπίστους.<br />
Κατόπιν τοὺς ὑπενθύμισε τοὺς λόγους του πρὶν τὸ πάθος, ποὺ ὅλοι πραγματοποιήθηκαν. Τοὺς ὑποσχέθηκε νὰ τοὺς στείλει τὸ ἅγιο Πνεῦμα, τοὺς εἶπε νὰ καθίσουν στὴν Ἱερουσαλὴμ μέχρι νὰ λάβουν δύναμη ἀπὸ ψηλά. Μετὰ τὴ συζήτηση ὁ Κύριος τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ τοὺς ὁδήγησε ἕως τὴ Βηθανία καὶ ἀφοῦ τοὺς εὐλόγησε, ὅπως ἀναφέραμε, ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ αὐτοὺς καὶ ἀνυψώθηκε πρὸς τὸν οὐρανό, χρησιμοποιώντας νεφέλη σὰν ὄχημα καὶ ἀνῆλθε ἐνδόξως στοὺς οὐρανούς, στὰ δεξιά της μεγαλοσύνης τοῦ Πατρός, καθιστώντας ὁμόθρονο τὸ φύραμά μας.<br />
Καθὼς οἱ Ἀπόστολοι δὲν σταματοῦσαν νὰ κοιτάζουν τὸν οὐρανό, μὲ τὴ φροντίδα τῶν ἀγγέλων πληροφοροῦνται ὅτι ἔτσι θὰ ἔλθει πάλι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ «θὰ τὸν ἰδοῦν ὅλες οἱ φυλὲς τῆς γῆς, νὰ ἔρχεται πάνω στὶς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ». (Ματθ. κδ’, 30). Τότε οἱ μαθητὲς ἀφοῦ προσκύνησαν ἀπὸ τὸ Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἀπὸ ὅπου ἀναλήφθηκε ὁ Κύριος, ἐπέστρεψαν στὴν Ἱερουσαλὴμ χαρούμενοι, αἰνώντας καὶ εὐλογώντας τὸ Θεὸ καὶ ἀναμένοντες τὴν ἐπιδημία τοῦ θείου Πνεύματος.<br />
Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνος ἔζησε καὶ ἀπεβίωσε, ἀναστήθηκε καὶ ἀναλήφθηκε, ἔτσι καὶ ἐμεῖς ζοῦμε καὶ πεθαίνουμε καὶ θὰ ἀναστηθοῦμε ὅλοι. Τὴν ἀνάληψη ὅμως δὲν θὰ πετύχουμε ὅλοι, ἀλλὰ μόνο ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους ζωὴ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ θάνατος εἶναι κέρδος, ὅσοι πρὸ τοῦ θανάτου σταύρωσαν τὴν ἁμαρτία διὰ τῆς μετανοίας, μόνο αὐτοὶ θὰ ἀναληφθοῦν μετὰ τὴν κοινὴ ἀνάσταση σὲ νεφέλες πρὸς συνάντηση τοῦ Κυρίου στὸν ἀέρα. (Α’ Θεσ. δ’, 17).<br />
Ἂς ἔρθουμε στὸ ὑπερῶο μας, στὸ νοῦ μας προσευχόμενοι, ἂς καθαρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας γιὰ νὰ πετύχουμε τὴν ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου καὶ νὰ προσκυνήσουμε Πατέρα καὶ Υἱὸ καὶ ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Γένοιτο.<br />
<br />
</span><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b>Ἀπολυτίκιον.</b><b> Ἦχος δ’.</b></span></div><span style="font-size: small;"> <span style="color: #f6b26b;">Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου. </span><br />
</span><div style="text-align: center;"><span style="font-size: small;"><b>Κοντάκιον. </b><b>Ἦχος πλ. β’. </b></span><br />
<span style="font-size: small;"><b>Αὐτόμελον.</b></span></div><span style="font-size: small;"><span style="color: #f6b26b;">Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν, πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς, ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν. Μεγαλυνάριον. Ἐκ τοῦ ὄρους Σῶτερ τῶν Ἐλαιῶν, σαρκὶ ἀνελήφθης, καθορώντων τῶν Μαθητῶν· ὅθεν σου τὴν θείαν, Ἀνάληψιν ὑμνοῦμεν, δι’ ἧς ἡμᾶς πρὸς δόξαν, ὕψωσας ἄρρητον.</span></span></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br />
<a href="http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx">Μέγας Συναξαριστής </a></span></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"> </span></div><div class="post-body entry-content" style="font-family: Times,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><a href="http://anavaseis.blogspot.com/2010/05/blog-post_13.html"><span style="font-size: small;">Πηγή </span></a></div></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2779872136075110849.post-12549321996464407542010-05-12T14:30:00.000-07:002010-05-13T01:23:03.355-07:00Ο οικείος ξένος<div style="text-align: justify;"></div><div style="color: #990000; text-align: justify;"><b><i>«Και λαβών το σώμα ο Ιωσήφ...</i></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="color: #990000;"><i>έθηκεν αυτό εν τω καινω αυτου μνημείω».</i></b></div><div style="text-align: justify;"><br />
<span class="fullpost"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι χωρίς σημασία η λεπτομέρεια, που μας δίδει ο Ευαγγελιστής πως το μνημείο, στο οποίο ετάφη ο Ιησούς ήταν ξένο. Δεν ήταν δικό Του. Ανήκε στον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας.</div><div style="text-align: justify;">Υπήρχε έθος στους Ιουδαίους να έχουν τάφο ιδιόκτητο. Για τον Ιησού όμως εστάθη και εδώ εξαίρεση. Ήταν ξένος ακόμη και ο τάφος Του, όπως ήταν ξένο προς Αυτόν κάθε υλικό πράγμα της ζωής αυτής. Δεν ετἀφη μόνο αλλά και γεννήθηκε σε ξένο τόπο. Όχι σπίτι δικό Του αλλ᾽ ουδέ καν φιλόξενη στέγη δεν βρέθηκε στη Βηθλεέμ για τον Ιωσήφ και την Παρθένο όταν ζητούσαν επειγόντως μια γωνιά. «Ουκ ην αυτοις τόπος εν τω καταλύματι».<br />
<a name='more'></a></div><div style="text-align: justify;">Και είδε το φως της ζωής σ᾽ ένα ξένο σπήλαιο.</div><div style="text-align: justify;">Και σπαργανώθηκε με ξένα σπάργανα.</div><div style="text-align: justify;">Και ανεκλίθη σ᾽ έναν ξένο χώρο. Στη φάτνη των αλόγων.</div><div style="text-align: justify;">Αλλά και στην ξένη αυτή γωνιά η παραμονή Του δεν ήταν ήρεμη, ούτε μόνιμη. </div><div style="text-align: justify;">Άγρια ξεσηκώθηκε η μανία του Ηρώδη για να Τον εξαποστείλη σε μια χώρα, που δεν ήταν μονάχα ξένη, αλλ᾽ ήταν και εχθρική. Στην Αίγυπτο.</div><div style="text-align: justify;">Ξένος δε εκεί και πρόσφυγας γεύεται όλη την πικρία της ξενητειάς για να επανέλθη και να εγκατασταθή και πάλι σε μια ξένη πόλη. Στη Ναζαρέτ. Και να περάση τα τρυφερά χρόνια της παιδικής Του ηλικίας μέσα σ᾽ έναξένο σπίτι. Του Ιωσήφ.</div><div style="text-align: justify;">Όταν δε αργότερα, τον ρώτησαν οι μαθητές «Κύριε πού μένεις;» στην απάντησή Του εξέφρασε με τρόπο μοναδικό την πλήρη αποξένωσή Του από τα γήινα. «Αλώπεκες φωλέας έχουσιν και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε υιός του Ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίναι» τους επληροφόρησε. Και έμεινε ως το τέλος πτωχότερος και από τα πετεινά του ουρανού.</div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;">* * *</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τίποτε δικό Του δεν απέκτησε. Τη λίμνη τη διέσχιζε με ξένο πλοιάριο. Του Σίμωνα. Στα Ιεροσόλυμα μπήκε καθήμενος επί ξένου πώλου. Και ετάφη σε ξένο τάφο. Του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας. Υπήρξε μ΄ ένα λόγο ο μεγάλος Ξένος. Αλλά ποτέ αποξενωμένος. Στάθηκε δίπλα στον Άνθρωπο. Πολύ κοντά και στις χαρές και στις λύπες του. </div><div style="text-align: justify;">Ήταν δώδεκα χρονών όταν έσμιξε με τα παιδιά της ηλικίας Του και ξεκίνησε πασίχαρος για το προσκύνημα του Ναού στα Ιεροσόλυμα και μοιράστηκε το χαρούμενο παδικό τραγούδι της ιερής αποδημίας.</div><div style="text-align: justify;">Προσήλθε στο γάμο της Κανά και δεν δίστασε να θαυματουργήση για να μη διακοπή το αγνό γλέντι «των κεκλημένων». Μετέβαλε το ψυχρό νερό σε χαροποιό οίνο.</div><div style="text-align: justify;">Χάρηκε κι' έδειξε και στους άλλους σαν πηγή χαράς, τα μικρά και τα απέριττα: Τα κρίνα του αγρού από τα οποία άντλησε διδάγματα. «Καταμάθετε τα κρίνα του αγρού ου κοπιά, ουδέ νήθει».</div><div style="text-align: justify;">Συντρόφεψε τα μικρά παιδιά, που τα κάλεσε κοντά Του με τόση τρυφερότητα. «Άφετε τα παιδία ελθείν προς με». Και στάθηκε πάντα και προς όλους ο Ξένος «όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους». Παρηγορητής και ιατρός. Φίλο και αδελφός όλων των θλιμμένων. Γιατί όλος Του ο βίος δεν ήταν παρά ένας αγώνας για να καταλύση τα τείχη, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε δικούς και σε «ξένους». Σαν ύψιστο δε ανταπόδομα εν εσχάτη ημέρα υποσχέθηκε το «ξένος ήμην και συνηγάγετέ με».</div><div style="text-align: justify;">Και μένει πάντα ο αιώνιος ξένος, που στέκει υπομονετικός κρούει στις καρδιές και ζητεί να του ανοίξουν: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω. Εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού».</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;"><b><i style="color: #f1c232;">Κωνσταντίνος Κούρκουλας</i></b></div><div style="color: #f1c232; text-align: right;"><i>Σκηνές από το Πάθος (σελ. 103-105)</i></div>Κυριάκοςhttp://www.blogger.com/profile/17020150090225819148noreply@blogger.com0