ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Ενα εμπεριστατωμένο κείμενο για τον Νεοβαρλααμισμό που παραθέτει - συν τοις άλλοις - τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις του Κωστή Παλαμά και του Αθανάσιου Κανελλόπουλου, για τον μυσταγωγικό - και όχι νοησιαρχικό - χαρακτήρα της ορθόδοξης λατρείας.

Δυστυχώς!

Αυτό που αντιλαμβάνονται ακόμη και κοσμικοί άνθρωποι οι Νεοβαρλααμίτες αρνούνται πεισματικά να αναγνωρίσουν και συνεχίζουν την αντορθόδοξη πορεία τους παρόλον ότι καταδικάστηκαν επίσημα από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Χριστός είναι Θεός και άνθρωπος

Όταν ο Ιωσήφ είδε το παιδί που γεννήθηκε (τον Χριστό), ένοιωσε μεγάλη χαρά μέσα του. Ταράχτηκε όμως σαν έμαθε πως ο βασιλιάς Ηρώδης ζητούσε πληροφορίες για το παιδί. Την ταραχή του αυτή διαλύει άλλη χαρά, το λαμπρό αστέρι και η προσκύνηση των μάγων. Πάλι όμως μετά τη χαρά ξανάρχεται ο φόβος και ο κίνδυνος. Ζητάει ο Ηρώδης να σκοτώση το βρέφος. Πρέπει ανθρώπινα να αλλάξη σπίτι, να φύγη μακριά. Δεν έπρεπε ο Χριστός να θαυματουργήση τότε και να σωθή εκεί; Όχι. Αν έκανε θαύματα από νήπιο, δεν θα τον θεωρούσαν και άνθρωπο, παρά μόνο Θεό. Προηγήθηκαν η κυοφορία, γέννα, θηλασμός, πολύχρονη ησυχία και αφάνεια, περιμένοντας την ώριμη αντρική ηλικία. Και όλα αυτά για να γίνη παραδε¬χτό το μεγάλο Μυστήριο, η ένωση του τέλειου Θεού και του τέλειου ανθρώπου στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού, το μεγάλο Μυστήριο τη θείας Οικονομίας.

(Ιερός Χρυσόστομος)

 Το εντόπισα εδώ

Η νίκη του Ιησού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον"

Τα λόγια του Ιησού ότι νίκησε τον κόσμο φαίνονται ακατανόητα. Πώς νίκησε ο Ιησούς τον κόσμο του κακού,ενώ το κακό επικρατεί παντού;Προχθές κοίταζα την αψίδα θριάμβου του Γαλερίου στη Θεσσαλονίκη. Τί έμεινε από τον Γαλέριο, από την ημέρα του θριάμβου του, από το πλήθος που τον επευφημούσε, από τις λαμπερές ενδυμασίες, τους στολισμούς, τα τραπέζια, τους λόγους, τις πρωτοκαθεδρίες, από όλη την παράσταση χάριν της πρόσκαιρης δόξας, που δεν διαφέρει από μια παράσταση στο τσίρκο.Την ίδια εκείνη μέρα που ο Γαλέριος χαιρόταν τον θρίαμβό του οι ηττημένοι θρηνούσαν τα θύματά τους.

Παναγιώτης Ασημακόπουλος - Από την απάτη των Christmas στη γιορτή των Χριστουγέννων

Από την απάτη των Christmas στη γιορτή των Χριστουγέννων

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Το τοπίο θυμίζει έντονα αυτό της Αμερικής μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929. Η μουδιασμένη τότε και απελπισμένη κοινωνία δεχόταν ασμένως την προ τριών ετών (1926) ανακάλυψη της Coca Cola ως παυσίπονο στα δεινά της. Αναφέρομαι στον Santa Claus (τον ψευδεπίγραφο Άη Βασίλη), ο οποίος προβλήθηκε – κυρίως στα παιδιά, το καλύτερο αγοραστικό κοινό – ως η ελπίδα μέσα στις δυσκολίες, ως το αμυδρό φως μέσα στο σκοτάδι της οικονομικής κατάρρευσης με τα υλικά δωράκια που έφερνε μέσα από τις καμινάδες. Εμπόριο με ισχυρές δόσεις καπήλευσης της θρησκείας: το καλύτερο όπιο για το λαό. Πόσο δίκιο είχες, Κάρολε!!

Η δύναμη της προσευχής και ο γέροντας Παΐσιος....... ( Αρχιμανδρίτου π.Νεκταρίου Αντωνόπουλου).

του Αρχιμανδρίτου Νεκταρίου Αντωνόπουλου

Ζώντας μέσα σ' έναν κόσμο οπού όλοι τρέχουμε ασταμάτητα, μονίμως υπεραπασχολημένοι, δεν μένει χρόνος για προσευχή. Ούτε και τη θεωρούμε κάτι σημαντικό. Η συνομιλία με τον Θεό είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Για πολλούς είναι χάσιμο χρόνου, κάτι το δευτερεύον, πάρεργο. Όχι μόνο δεν προσευχόμαστε για τον εαυτό μας, άλλα ούτε για τούς άλλους. Και αυτή η ελάχιστη προσευχή πού πιθανόν να κάνουμε, είναι σαν των παιδιών των πέντε χρόνων, θυμόμαστε τον Θεό και μιλούμε μαζί του, μόνον όταν θέλουμε κάτι, ή κάποιο άσχημο γεγονός συμβαίνει στη ζωή μας.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ Έλεγε ο π. Επιφάνιος: Το γεγονός ότι τα Ευαγγέλια είναι γραμμένα στην Ελληνική γλώσσα, μας δημιουργεί αυξημένες ευθύνες.  Όσοι από τους διαπρεπείς επιστήμονες του εξωτερικού θέλουν ν’ ασχοληθούν με την Καινή Διαθήκη, όλοι μαθαίνουν Ελληνικά.  Δεν υπάρχει διαπρεπής Καινοδιαθηκολόγος επιστήμων του εξωτερικού, είτε Γερμανός, είτε Γάλλος, είτε Άγγλος, είτε Αμερικανός, είτε ό,τι άλλο θέλετε, που να μην έχει μάθει καλά την Ελληνική γλώσσα.  Αν άλλοι λαοί σέβονται τη γλώσσα του Ευαγγελίου, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να διατηρούμε την Ελληνική γλώσσα;

ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΡΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ “ΑΝΑΞΙΩΝ” ΚΛΗΡΙΚΩΝ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Πολλές φορές διερωτούνται οι πιστοί αν είναι έγκυρα τα μυστήρια που τελούν “ανάξιοι” κληρικοί. Πώς γίνεται, ρωτούν, “ανάξιοι” κληρικοί (και συνήθως με τον όρο αυτό εννοούν όσους έπεσαν σε σαρκικά αμαρτήματα) να τελούνέγκυρα μυστήρια;

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΟΧΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

Είναι φανερό, ότι οι καλοί αδελφοί, που κάνουν αυτή την ερώτηση, δεν κατανοούν ότι οι κληρικοί μας δεν τελούν τα μυστήρια λόγω της “αξιωσύνης” τους, αλλά λόγω τηςιερωσύνης τους. Γι’ αυτό η απάντηση στο ερώτημα, αν ανάξιοι κληρικοί τελούν έγκυρα μυστήρια, είναι απόλυτα καταφατική. Τα μυστήριά τους έχουν την ίδια ακριβώς εγκυρότητα που έχουν τα μυστήρια, που τελεί ένας μεγάλος Αγιος της Εκκλησίας. Και τούτο διότι τελούν τα μυστήρια, όχι λόγω της προσωπικής τους αρετής, αλλά λόγω της χάρηςπου τους δόθηκε με τη χειροτονία στο ύψιστο υπούργημα τηςιερωσύνης.

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἡ ζωή στόν κόσμο»

«Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής»
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του
π.Ιωάννου Φωτοπούλου

Ἡ ζωή στόν κόσμο

Ὅταν βλέπεις ὅτι πολλοί ἀναζητοῦν τήν εὐτυχία τους στά αἰσθητά ἀγαθά, στήν αἰσθητή ἱκανοποίηση, στήν καλοπέραση καί στήν πολυτέλεια καί τά προβάλλουν αὐτά σάν σοφή ἐπιλογή΄ ὅταν βλέπεις ὅτι πολλοί στήν ἐπίγεια εὐτυχία τους χρησιμοποιοῦν κάθε ψεῦδος καί κάθε ἀπάτη, ὑπερασπίζονται τό μῖσος, τήν ἐκδικητικότητα καί ἄλλα πάθη καί θεωροῦν τήν ἄρνηση νά εὐχαριστεῖται κάποιος μέ τίς αἰσθητά ἀγαθά ἀνοησία, τότε ὀφείλουμε νά θυμηθοῦμε μέσα στήν καρδιά μας καί νά ποῦμε αὐτά πού δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι:

Ένας πρακτικό τρόπος ελεημοσύνης

Ο Κύριος είπε: «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται». Στην Εκκλησία η κύρια και επαναλαμβανόμενη κατά κόρον επίκληση είναι το «Κύριε ελέησον», «ελέησον ημάς», «το μέγα έλεος», «ελεηθήναι τας ψυχ΄ς ημών». Όλοι οι ύμνοι καταλήγουν στη φράση της επικλήσεως του θείου ελέους. Αλλά ο ίδιος ο Χριστός έθεσε ως προϋπόθεση της παροχής του ελέους Του επί γης  και μονίμως στην μετά θάνατον ζωή τις πράξεις ελέους προς τους συνανθώπους μας, δηλαδή την έκφραση της έμπρακτης αγάπης και μάλιστα με όλη τη διάθεση, διότι «ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Είναι επομένως αναγκαία όχι μόνο η συνειδητοποίηση αυτού του θεμελιώδους αιτήματος του Χριστού, αλλά και η πραγματική του εφαρμογή.

Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου.

Βλέπετε αὐτὴ τὴν κοινὴ γιὰ μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς χάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Πήγασε ἀπὸ θλίψη. Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον δέ, τὴν ἀθανασία;
Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.
Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποὺ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία.
Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι’ αὐτόν, «ταπείνωσε τὸν ἑαυτό του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλιπ. β ,8 – 11). 

Ο οικείος ξένος

«Και λαβών το σώμα ο Ιωσήφ...

έθηκεν αυτό εν τω καινω αυτου μνημείω».

Δεν είναι χωρίς σημασία η λεπτομέρεια, που μας δίδει ο Ευαγγελιστής πως το μνημείο, στο οποίο ετάφη ο Ιησούς ήταν ξένο. Δεν ήταν δικό Του. Ανήκε στον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας.

Υπήρχε έθος στους Ιουδαίους να έχουν τάφο ιδιόκτητο. Για τον Ιησού όμως εστάθη και εδώ εξαίρεση. Ήταν ξένος ακόμη και ο τάφος Του, όπως ήταν ξένο προς Αυτόν κάθε υλικό πράγμα της ζωής αυτής. Δεν ετἀφη μόνο αλλά και γεννήθηκε σε ξένο τόπο. Όχι σπίτι δικό Του αλλ᾽ ουδέ καν φιλόξενη στέγη δεν βρέθηκε στη Βηθλεέμ για τον Ιωσήφ και την Παρθένο όταν ζητούσαν επειγόντως μια γωνιά. «Ουκ ην αυτοις τόπος εν τω καταλύματι».